Κύκλος Τρίτος : Ο Κύκλος της Μοναξιάς

• 
  

Δεν υπάρχει πιο υπέροχο αίσθημα από το να γυρίζεις στην θαλπωρή του σπιτιού σου , μετά από μια δύσκολη ημέρα. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα γεμάτος χαρά που επιτέλους θα ξεκουραστώ. Όμως το δωμάτιο παράμενε μισοσκότεινο παρόλο το φως που έμπαινε . Τα έπιπλα σκονισμένα , λες και χρόνια ήταν εγκαταλελειμμένα. Στις γωνίες του πιάνου είχαν εμφανιστεί δίχτυα από αράχνες . Ο ήχος του κλάματος διατρυπούσε την απόκοσμη ησυχία . Ανέβηκα πάνω στην κρεβατοκάμαρα και την είδα πάνω στο κρεβάτι να κλαίει . Ξαφνικά θυμήθηκα , ότι αυτό δεν ήταν η πραγματικότητα αυτή και ότι μάλλον χαροπάλευα σε κάποιο νοσοκομείο στην Μόσχα . Αλλά θεέ μου έμοιαζε τόσο πραγματική , που δεν άντεξα και πήγα να την αγκαλιάσω . Όμως  με απώθησε και έσκυψε το κεφάλι της και συνέχισε να δακρύζει . Πήγα να της πιάσω το χέρι  , αλλά ήταν σαν να έπιανα το χέρι ενός αγάλματος .Ήθελα να νιώσω το χέρι της μέσα στο  χέρι μου, ζωντανό και ζεστό  . Ήταν τόσο δίπλα μου μα και τόσο μακρυά μου . Σηκώθηκε και με κοίταξε με το βαθύ θλιμμένο της Βλέμμα.      

"Γιατί με αγαπάς ; Πες μου γιατί με αγαπάς !!!" είπε φωνάζοντας στο τέλος . "  ποτέ δεν θα νιώσεις την ευτυχία μαζί μου,θα απορροφήσω μέχρι την τελευταία ικμάδα της ύπαρξης σου " . " Φύγε όσο μπορείς ακόμα ,το δηλητήριο μου μην το γευτεις άλλο"  " Σε παρακαλώ άσε με" 




Έκατσα αμίλητος και προσπαθησα να σκεφτω αυτα που μου έλεγε. Γιατί την αγαπώ;

" Αγάπη μου, γιατί υπάρχει ο Ήλιος ; γιατί αυτό είσαι για μένα ο Ήλιος και το φως μου , και μου έδωσες ζωή εκεί που νόμιζα την είχα χάσει." "Ίσως έτσι να ήθελα να σε απαντήσω" " Αλλά αγάπη μου σε λατρεύω γιατί είσαι η σκοτεινή θεά μου . Που κάνει το τέρας μέσα μου να αγαλιάζει . Που με κάνεις και νιώθω φυσιολογικός. Ευτυχία , για ποια ευτυχία μου λες . Δεν υπάρχει ευτυχία για τα τέρατα. Είμαι καταραμένος αγάπη μου , και είσαι κατάρα μου " " Ω Βελιαλ και Ασταρώθ γλυκοί δαίμονες της παρακμής , βρήκατε έναν ανίκητο αντίπαλο "   της είπα και προχώρησα προς τα πάνω της  . Την έβαλα σφιχτα στην αγκαλιά μου ,και αρχισα βίαια να την φιλάω και να την δαγκώνω στα χείλια και την γλώσσα , μέχρι που μάτωσε λίγο και αρχισα να γεύομαι το αίμα της .
"Θέλω τα πάντα !!! " μου είπε , "αυτή είναι η φύση μου , η αγάπη μου είναι μια ιεροσυλία στα μάτια του δημιουργού. Μου αρέσει να με κοιτάνε με μάτια γεμάτα από λατρεία . Και να φουντώνει το πάθος τους για μένα . Όλη τους η ζωή να αφορά εμένα. Και αφού θα έχουν καταντήσει ψήγματα του αρχικού τους εαυτου τους και δεν εχουν κάτι άλλο να δώσουν , τότε θα τους εξαφανίσω μέσα στην κόλαση της απελπισίας . Και ξέρεις κάτι ; Μου αρέσει , μου αρέσει πολύ . Δεν μπορώ να νιώσω αγάπη ή πόνο  , παρά μόνο μέσα από τα μάτια των εραστών μου . "και κοιτούσε στο κενό γεμάτη ηδονή 
" Ξέρω τι είσαι. Η μάλλον ξέρω τι πιστεύεις ότι είσαι . Δεν πρέπει να ζεις στον ορισμο που σου δώσανε οι άλλοι . Δεν έχω ξεκλειδώσει τον γρίφο σου ακόμα, αλλά άσε με να γίνω ένα κέντρο ισορροπίας σου ."
"δεν ξέρεις τίποτα " μου φώναξε και άρχισε να τρέχει στην εξώπορτα. Την άνοιξε και βγήκε έξω. Και εγώ από πίσω της .
.Χιόνιζε !!! Χιόνι. Πόσο καιρό είχα να δω χιόνι. Πάλλευκο και αγνό στην αρχή , όπως και οι καλύτερες προθέσεις. Μόνο που στην συνέχεια , λιώνει και και αναμιγνύεται με το χώμα και γίνεται τόσο βρώμικο , που το σιχαίνεσαι . Ήμουν  στο ξέφωτο κάποιου αλσυλλίου και έτρεχα μέσα στο χιόνι. Έντρομος Διαπίστωσα ότι ήμουν γυμνός , αλλά δεν κρύωνα . Γρήγορα την έφθασα και την έριξα κάτω . Το χίονι δεν με κρύωνε , το αισθανόμουνα σαν ένα πουπουλένιο στρώμα . Την καθήλωσα κάτω . Συνέχισε να φωνάζει και να με κοιτάει . " Σκάσε επιτέλους " της είπα και άρχισα να την βαράω χαστούκια . Μισολιπόθυμη , την ανασήκωσα και την ακούμπησα πάνω σε έναν βράχο μπρούμυτα. Γεμάτος τυψεις προσπαθουσα να καθαρίσω το αιμα με χίονι απο το πρώσοπο της   . Ένα ρυάκι από αίμα κατρακυλούσε από τα χείλη της και χρωμάτιζε τον βράχο. " Κάνε μου έρωτα" είπε με όσο κουράγιο της είχε απομείνει στην φωνή της   . "Και εγώ σε Αγαπώ αλλά δεν είμαι ελεύθερη , αλυσίδες βαριές ορίζουν την ζωή μου . Κάνε μου έρωτα σε παρακαλω "
" Ποίος μωρό μου ; Τι σε σκλαβώνει πες μου τι !!! " " Βοήθα με καρδιά μου "  " Πες μου κάτι !!!!" Φώναζα και την κουνούσα . Και μια χιονοθύελλα άρχισε να κάνει την εμφάνιση της από το πουθενά  

, και όλος ο τόπος γέμισε με χιόνι . Αρχισα να νιώθω το κρύο . Αρχισα να νιώθω τον πόνο . Και τα ουρλιαχτα ήρθαν. Ουρλιαζα με όλη μου την δύναμη ,για λεπτά ολόκληρα . Δύο χοντρες Ρωσσίδες νοσοκομες είχαν πέσει πάνω μου, και προσπαθουσαν να μου κάνουν μια ένεση. Ξέφυγα όμως από το κρεββάτι και άρχισα να τρέχω μέσα στο νοσοκομείο , και πονούσα ολόκληρος . Ωσπου δεν άντεξαν τα πόδια μου άλλο και έπεσα κάτω . Ενιωσα τους νοσοκόμους να με τραβάνε για να με πανε πίσω στο δωμάτιο μου . Μπροστά μου στεκόταν ένα κύριος με μαύρο κουστούμι . Εκανε ένα νόημα στους νοσοκόμους και με άφησαν . Με κοίταξε και μου είπε : " έχουμε πολλά να συζητήσουμε" . Με βοήθησε να σηκωθώ . Αλλά μέχρι να γυρίσω το κεφάλι μου ξανά σε αυτόν είχε ήδη εξαφανιστεί. Ακόμα ένας κρίκος στην Αλυσίδα , που δεν ξέρω που αρχινάει και που τελειώνει 

Κύκλος Τρίτος : Ο κύκλος της Απελπισίας

Ο Χρόνος πλέον δεν υπάρχει για εμένα μετά από τα γεγονότα που έγιναν στη σπήλια , στις κατακόμβες . Το χιόνι πέφτει αμείλικτο  , και έχει γίνει σαν ένα λεπτό πέπλο πάνω μου . Το σκοροφαγωμένο μου παλτό ,με τα εκατοντάδες του σχισίματα και τα άλλα τόσα μπαλώματα , με τα βίας με συγκρατεί σε συμβατά με την ζωή όρια θερμοκρασίας. Δεν ξέρω πότε είμαι , αλλά ξέρω που είμαι . Στην κόκκινη πλατεία της Μόσχας με το βιολί που είχα σαν παιδί όταν έκανα κάποια χρόνια μαθήματα, έπαιζα μελωδίες του Ραχμάνινοφ. Με το μυαλό μου τουλάχιστον . Γιατί οι περισσότεροι κάναν κάποιες γκριμάτσες δυσφορίας μαζί μου . Αργότερα άρχισα να λέω   στιχάκια που έφτιαχνα για αυτήν , και τα συνόδευα με απλές  συγχορδίες σαν και αυτές που μας δίναν σαν ασκήσεις στο ωδείο . Στιχάκια που παρακαλούσα κάθε δύναμη  Θεική  ή και Δαιμονική ακόμα ,να την φέρει κοντά μου , την Γλυκεία ηδονική της φωνή να ακούσω, και ω δεν τολμώ ούτε καν να το φανταστώ , την υγρή ζεστή της σάρκα να ακουμπήσω. Και διάφορα άλλα στιχάκια που ένας απελπισμένα ερωτευμένος θα έλεγε. Κάποιες φορές ένιωθα και δάκρυα να κυλάνε στα μάγουλα μου και να σφίγγω το δοξάρι τόσο πολυ όσο να ματώσω στο τέλος.Αν και οι Περισσότεροι  δεν καταλαβαίνανε τι έλεγα , ένιωθα να με κοιτάν με λύπηση κάποιοι και άλλοι με απέχθεια. Αλλά οι περισσότεροι ήδη να με θεωρούσαν τρελό . Μπορεί και να ήμουν, μπορεί και να είμαι . Αυτό μου είπαν όλοι , όταν

400 dragons wouldn't stop me to get to you

400 dragons
it's gonna be rough
six million soldiers of fortune
I'd fight them all
for a night in your love...




400 dragons
and if that aint enough
send ten million Venus invaders
I'd shoot them all down
for a night in your love...




And if I was a liar
I'd give you the truth
I'd give you anything that you'd wanted now baby,
anything that pleases you...




And if I was a dreamer
you'd be the drug
well I would lie up here in your dreams
like a mystical scene ready to be taken
and ready to love...




If I was a liar
I'd give you the truth
I'd give you anything that you'd wanted now baby,
anything that pleases you...




And if I was a dealer
you'd never loose
I'd give you every reason to believe there's no reason to deceived
just give me a chance baby
and I'd do it all to you...

Κύκλος Τρίτος : Ο κύκλος του έρωτα

Χαμένος μέσα στην ασυνειδησία περιπλανιόταν ο νους μου . Ο Χώρος και ο χρόνος είχαν χάσει το νόημα τους . Ο μόνος κόκκος σκέψης ήταν αυτή . Ο έρωτας μου για αυτήν . Και γύρω από αυτόν το κόκκο άρχισε να περιστρέφετε ο Εαυτός μου και όσο αποκτούσα συνείδηση , τόσο άρχισα να πονάω και συναισθήματα οργής και θυμού να σχίζουν σε κομμάτια την ψυχή μου . Σηκώθηκα από το πάτωμα και ήμουνα αποπροσανατολισμένος . Ζαλισμένος και σε σύγχυση. Πολύ σύντομα από την απόλυτη ευτυχία ,είχα νιώσει την απόλυτη μοναξιά . Άνοιξε χιλιάδες τρύπες η ψυχή μου και τίποτα δεν φαινόταν ικανό να τις κλείσει .

Δως μου χάρη

Μακάρι ο Έρωτας να ήταν μαγεία .
Θα ήμουν ο μεγαλύτερος μάγος του κόσμου
Μακάρι να υπήρχε μια φράση , μια λέξη , μια αποστροφος
Που να σε έκανε να ξεχάσεις την θλιβερή αυγή στο νεκροταφείο
Δάκρυα να κυλήσουν ανακούφισης απο τα λαμπερά σου ματια
Υγρες σταγόνες που γίνονται διαμαντια στα μαλλιά σου
Γυμνή και αγερωχη με την αλαζονεια του Απολλωνα
Να σταθείς μπροστά στο φως που ένιωσα για πάντα να με καίει
Και ξυπολητη να περπατάς στο μελαγχολικο λιμάνι των κενταυρων

Κύκλος Τρίτος : Το τέλος των κύκλων

Με έναν τρομερό πονοκέφαλο σηκώθηκα ,αλλά πλέον δεν βρισκόμουνα σε μια σπηλιά αλλά σε ένα τεράστιο στρόγγυλο αναπαυτικό κρεβάτι . Απέναντι και δίπλα μου βρισκόντουσαν καθρέφτες στους τοίχους . Κοιτάχτηκα και είδα ότι ήμουνα σαν να με χτύπησε αυτοκίνητο . Κατέβηκα από το κρεββάτι μου και έψαξα για τις παντόφλες μου . Την μία την Βρήκα , και την άλλη την έψαξα κάτω από το κρεββάτι . Ένιωσα κάτι  και το τράβηξα να δω τι ήταν. Ήταν ένα   μικρό μαύρο δερμάτινο βαλιτσάκι , ξεκλείδωτο και από φυσική περιέργεια , κοίταξα να δω τι είχε μέσα . Το περιεχόμενο με εξέπληξε , διότι ήταν γεμάτο με ερωτικά βοηθήματα κάθε είδους . Διακριτικά το έβαλα ξανά στην θέση του , και πήρα την άλλη μου παντόφλα. Βρισκόμουνα σε ένα σπίτι που δεν είχα ξαναδεί ποτέ . Προχώρησα προς την τραπεζαρία. Εκεί είδα ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι γύρω στα πέντε και μάλλον διδυμάκια  να τρώνε το πρωινό τους .   Μέσα από την κουζίνα άκουγα μια μελωδική φωνή να τραγουδάει , την

Κύκλος Δεύτερος - Μέρος Τέταρτο : Η Αρχή της Αβεβαιότητας

Εννιά η ώρα και έσκαγε ο κόσμος . Μια ακόμα ζεστή ημέρα είχε ξεκινήσει , και ο άνεμος έκανε αισθητή την απουσία του . Μόλις είχα φθάσει στο Πύθειο και έκανα ένα διάλειμμα για να πιω καφέ και να κάνω κανένα τσιγάρο. Μερικά χιλιόμετρα παραπέρα θα μπορούσα να πάρω το μονοπάτι για το φαράγγι του  Ενιπέα . Από ότι διάβασα στο βιβλίο η είσοδος της Μασονικής στοάς , αν υπήρχε κάποιο υπόλειμμα της ακόμα  , ξεκινούσε μέσα από το ιερό ενός παλιού ναού . Είναι κάποιο εξωκλήσι των αγιών ταξιαρχών το οποίο είναι μισοχτισμένο μέσα σε ένα φυσικό κοίλωμα  των βράχων. Ο θρύλος λέει ότι εκεί βρισκόταν ένα σπήλαιο που ήταν λατρευτικό σημείο του Πάνα . Έτσι υποθέτουν ότι το ιερό του ναού επικοινωνεί με το σπήλαιο , στο οποίο θεωρητικά πλέον υπάρχει ή υπήρχε η μασονική στοά.Αφού ήπια τον καφέ μου , φόρεσα τα ορειβατικά μου μποτάκια  και τοποθέτησα  το ταξιδιωτικό μου σακίδιο στην πλάτη , και

Κύκλος Δεύτερος - Μέρος Τρίτο : Αναζητώντας το Νετρίνο

      Σηκώθηκα πάλι μετά το μεσημέρι . Αυτό αποτελεί την νέα μου πραγματικότητα, εδώ και δέκα μέρες από τότε που γύρισα από το Κουφονήσι  . Πήρα άδεια άνευ αποδοχών , αφού πλέον το βράδυ αποτελούσε περισυλλογής και σκέψης , καθώς ψηφίδα ψηφίδα προσπαθούσα να ανασυγκροτήσω τον εαυτό μου  . Φαγητό έτρωγα ελάχιστο, και το μόνο που έκανα ήταν να καπνίζω και να πίνω καφέ και να το εναλλάσσω με λίγο ουίσκι. Έκλεισα τα πατζουρια    τράβηξα τις κουρτίνες  και προσπαθούσα να ξαναβρώ το κέντρο συναρμογής μου . Μέσα μου έκαιγε διακαώς ένα ερώτημα : ποία ήταν αυτή η γυναίκα ; Τόσο καιρό έχει στοιχειώσει τις σκέψεις μου έχει κατευθύνει τις πράξεις μου και δεν ξέρω ούτε καν το όνομα της . Επίσης αυτή η πλημμυρίδα συναισθημάτων που με προκαλεί  και μόνο η σκέψη της , Διαδέχεται  από την άμπωτη της απελπισίας που μου προκαλεί η απουσία της . Μισή όνειρο μισή πραγματικότητα ,κάθε φορά που πιστεύω πως θα είναι πιο κοντά μου , βρίσκεται ακόμα πιο μακριά   .Η ζωή μου έχει τραβήξει χειρόφρενο , και πλέον τίποτα δεν έχει νόημα χωρίς την δικιά της καταλυτική παρουσία

Κύκλος Δεύτερος - Μέρος Δεύτερο : Ο Διαφορικός Ελκυσμός - Ερωτικός Παροξυσμός

Σε ένα άγνωστό νησί , 

όλα τα πρόσωπα  εσύ ,

ψάχνω μέσα στα στενά ,

μα έχει μόνο μία σιγαλιά.

       Όταν αγχώνομαι πλάθω στιχάκια για να διασκεδάσω τους φόβους μου . Κάποιες στιγμές ξυπνάει για λίγο η Λογική και με ρωτάει : τι κάνεις εδώ ; τι περιμένεις ; Ξανά και ξανά. Αλλά έχω μέσα μου την βεβαιότητα του μελλοθάνατου και δεν αφήνω τις τελευταίες μου στιγμές ,να μου τους δηλητηριάσει η ελπίδα   . Το κλίμα εδώ στα Βόρεια Κουφονήσια είναι πράγματι εκπληκτικό . Κάπως μου απαλύνει την σύγχυση που νιώθω . Δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το που θα πήγαινα . Αποφάσισα να πάω σε ένα μικρό καφενεδάκι για να πιω κάτι , και ίσως να μάθω και κάποια πληροφορία . Αφού έκατσα χάζευα δεξιά και αριστερά , και την προσοχή μου την τράβηξε τα γέλια μιας χαρούμενης παρέας που ερχόταν από τα πίσω τραπέζια . Είχαν τελειώσει τον καφέ τους και

Κύκλος Δεύτερος - Μέρος Πρώτο : Η Κβαντική Φυσική του Έρωτα

Ο χρόνος λένε είναι ο καλύτερος γιατρός. Μακάρι να μπορούσα να συμφωνήσω . Μπορεί να είναι το καλύτερο αναλγητικό και παυσίπονο , αλλά μερικά πράγματα δεν θεραπεύονται ποτέ. Μέσα στις σκιές και στην ησυχία θα κρύβεται για πάντα ο πόνος του ανεκπλήρωτου έρωτα μου . Που ούτε καν το όνομα της δεν έμαθα ποτέ . Ο χρόνος είναι η παραμυθία που μας βοηθάει να παραμένουμε στα όρια της καθημερινής λογικής και μας δίνει το κουράγιο να κάνουμε ένα βήμα ακόμα. Οι θεοί δεν στάθηκαν στοργικοί μαζί μου ,και να ακόμα το κορμί μου πάλλεται ολόκληρο , μόνο που σκέφτομαι εκείνη την Κυριακή που διάβασα την εφημερίδα . Αδιάφορα ξεφύλλιζα τα φύλλα της, μέχρι που

Πρώτη κίνηση ,Overture for Violin in Mosque

Υπάρχουν κάποια άτομα που με τον δικό τους μοναδικό τρόπο καταφέρνουν και αλλάζουν την πραγματικότητα μας . Άλλα λίγο ,άλλα πολύ μεταμορφώνουν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μας . Μπορεί να είναι κάποιος επιστήμονας με μια σημαντική ανακάλυψη , μπορεί ένας ζωγράφος  με μια μαγική απεικόνιση των πραγμάτων , μπορεί μια κοπέλα με το ζεστό της χαμόγελο . Γιατί το μέγεθος της επίδρασης αυτών των ατόμων δεν μπορείς να το μετρήσεις με νούμερα . Είναι στην ουσία όργανα του γίγνεσθαι και οι σπείρες στις οποίες είναι πλεγμένες οι ζωές μας , δεν είναι δυνατόν να της υπολογίσει ο ανθρώπινος νους. Μπορεί να είσαι ένα επιτυχημένος ηθοποιός στο Χόλιγουντ και να βλέπουν τα έργα σου εκατομμύρια κόσμος , αλλά να μην τους αγγίξεις , να μην κάνεις την διαφορά . Και μπορεί να είναι η συγκεκριμένη κοπέλα που με το χαμόγελό της να αγγίξει και να εμπνεύσει τους κατάλληλους ανθρώπους που θα κινήσουν μια αλυσίδα γεγονότων. Με αυτό τον τρόπο θέλω να κάνω μια εισαγωγή για να εξηγήσω τον λόγο για τον οποίο γράφω αυτό το μπλογκ . Είχα την τιμή να ανήκω σε έναν τυχερό κύκλο ανθρώπων οι οποίοι ήρθαν σε επαφή με το δημιουργικό ταλέντο ενός Ανθρώπου ιδιαίτερου . Που μας άλλαξε. Καλώς ή κακώς ο Ανθρωπος αυτός είχε μια απέραντη αδιαφορία για αναγνώριση ή για οποιαδήποτε υστεροφημία. Επίσης δεν είχε μεγάλη υπομονή με τους βλάκες. Για αυτό και το έργο του διαδίδεται από στόμα σε στόμα , με μια διαδικασία "Μύησης" σε λίγους εκλεκτούς . Πράγμα το οποίο και ο ίδιος του θα το έβλεπε βλακώδες και ηλίθιο . Για αυτό πιστεύοντας στα τερτίπια της ειμαρμένης , έστω γράφοντας μέσα από ένα άσημο Μπλογκ , που πιθανώς να μην το διαβάσει και κανένας θέλω να μεταφέρω την εμπειρία της επαφής μου με την πνευματική παραγωγή του Ανθρώπου που τον γνωρίσαμε ως Αλκη Λαμπρινό   , αλλα φυσικά τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά

σκεβρωμένα ,Γκοντόυ Κρους, ΟΚΛΟΥΣΙΟΜ, τρέγουα κατάλα εσπέρα

Μουσικό Διάλειμμα Α' - I Feel Love

Κίνηση Δεύτερη - Πρελούδιο στο ξύπνημα του πάθους

Όπως όλα τα σημαντικά γεγονότα στην ζωή ανθρώπου ξεκινάν ανύποπτα και ξεφυτρώνουν όπως τα μικρά άγρια χόρτα στις σχισμές των βράχων, έτσι και για μένα όλα ξεκίνησαν από ένα ανυπόληπτο ποιητικό φόρουμ . Δεν είχε πολλά μέλη , αλλά όσοι ήταν μέσα σε αυτό ήταν τακτικοί και φανατικοί θαμώνες. Βέβαια υπήρχε και ένα μεγάλο ποσοστό ψώνιων  ,αναμενόμενο, που πίστευαν ότι θα  ήταν οι νέοι Σεφέρηδες και Ελύτιδες ,που θα συγκλόνιζαν τον κόσμο . Πολλοί από αυτούς δεν είχαν διαβάσει ούτε καν ένα ποίημα , και μερικοί από άποψη , για να κρατήσουν ανόθευτη την πηγή της έμπνευσης τους. Το αποτέλεσμα ήταν πως αντί να γίνουν Σεφέριδες γινόντουσαν Σεφερλήδες προς τέρψιν κωμική των υπολοίπων . Οπότε κάθε μέρα γινόντουσαν διάφορα ποστς με ποιήματα , άλλα καλά και άλλα γελοία. Την συγκεκριμένη ημέρα , τα σχόλια είχαν ανάψει για τα καλά για το ποστ ενός ποιήματος ενός νέου μέλους του Άλκη Λαμπρινου. Από περιέργεια το διάβασα και εγώ :

Μουσικό Διάλειμμα B' - From the Rabbit Hole Straight to Heaven

"When logic and proportion

Have fallen sloppy dead"

Τρίτη Κίνηση - Ορατόριο : Toto, I've a feeling we're not in Kansas any more

Μπήκα διστακτικά στο μαγαζί . Άρχισαν να με πλημμυρίζουν οι αμφιβολίες . Γιατί βγαίνω ραντεβού με έναν άγνωστο ; Και αν είναι προβληματικός; τρελός ; Γκέι ; Αλλά από την άλλη η εκπληκτική του ποίηση και οι υπέροχες συνομιλίες που κάναμε δείχναν έναν πολύ ενδιαφέροντα άνθρωπο . Το πολύ πολύ θα είχα χαραμίσει ένα βράδυ μου . Μικρή ζημιά , αφού ούτως ή άλλως τα βράδια μου είναι μονότονα . Το μαγαζί ήταν μικρό ,είχε όλο και όλο καμιά εικοσαριά τραπεζάκια . Στην μία γωνία του μαγαζιού υπήρχε ένα πιάνο ,ένα από αυτα με την ουρά . γύρω γύρω από τα παράθυρα υπήρχαν

Μουσικό Διάλειμμα Γ' -Queen of Love

Κίνηση Τέταρτη : Libretto Con sordino

Οι επόμενες μέρες ήταν μια κόλαση για μένα . Το μυαλό μου έτρεχε μόνο σε αυτήν . Ποία ήταν , τι έκανε  ,τι ήθελε . Σκεφτόμουνα το βλέμμα της και την φωνή της . Κάθε κουβέντα που μου είπε περιπλανιόταν μέσα στις έλικες του νου μου . Δεν μπορούσε να περάσει λεπτό χωρίς να την σκεφτώ και να θέλω να την ξαναδώ. Η έλλειψη επικοινωνίας ήταν κάτι ανυπόφορο για μένα. Έμπαινα κάθε μέρα στο φόρουμ για να δω για κάποιο ίχνος της , αλλά εις μάτην . Ξαναπέρασα κάποια βράδια από το μαγαζί , αλλά ούτε εκεί την βρήκα . Που ρώτησα κάποιους υπαλλήλους εκεί , με κοιτούσαν σαν χαζοί και με παρέπεμψαν στο πρόγραμμα του Μαγαζιού . Εκεί δεν έγραφε τίποτα  για εκείνην .

Μουσικό Διάλειμμα Δ' - Everlasting Pain

Τέλος Μελαγχολικό και πένθιμο: Finale Grandioso

"The stars Fall before your eyes

Empires surrender without a strife 

You are invincible,

I can't beat you in any game

my soul is turned to pieces

just kiss me !!!"

Sir Albert  Vitcesin, 

Poet of 16th century and founder of Port Elisabeth , Curacao