Οι επόμενες μέρες ήταν μια κόλαση για μένα . Το μυαλό μου έτρεχε μόνο σε αυτήν . Ποία ήταν , τι έκανε ,τι ήθελε . Σκεφτόμουνα το βλέμμα της και την φωνή της . Κάθε κουβέντα που μου είπε περιπλανιόταν μέσα στις έλικες του νου μου . Δεν μπορούσε να περάσει λεπτό χωρίς να την σκεφτώ και να θέλω να την ξαναδώ. Η έλλειψη επικοινωνίας ήταν κάτι ανυπόφορο για μένα. Έμπαινα κάθε μέρα στο φόρουμ για να δω για κάποιο ίχνος της , αλλά εις μάτην . Ξαναπέρασα κάποια βράδια από το μαγαζί , αλλά ούτε εκεί την βρήκα . Που ρώτησα κάποιους υπαλλήλους εκεί , με κοιτούσαν σαν χαζοί και με παρέπεμψαν στο πρόγραμμα του Μαγαζιού . Εκεί δεν έγραφε τίποτα για εκείνην .
Το μυαλό μου ήταν έτοιμο να σκάσει. κάποιο Βράδυ , μόλις που είχα πέσει στο κρεββάτι και μη πιστεύοντας πλέον ότι θα την δω , ξαφνικά χτύπησε το κινητό μου . Άκουσα την φωνή της και ανατρίχιασα . Ήθελα να της πω χιλιάδες πράγματα και το μόνο που μπόρεσα να πω ήταν ένα κομπιασμένο γεια σου . Πριν Προλάβω να της πω κάτι , μου είπε αν θέλω να βρεθούμε τώρα , και χωρίς δεύτερη ή και πρώτη σκέψη απάντησα θετικά . Δώσαμε ραντεβού έξω από το ξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής . Ένα παλιό και διατηρημένο χτίσμα . Καθώς οδηγούσα προς τα εκεί, αναρωτήθηκα για το τι κάνω , αλλά η καρδιά μου λαχταρούσε τόσο να βρεθεί κοντά της , και δεν με ένοιαζε τίποτα πλέον. Έφθασα στο ξωκκλήσι και άφησα σε μια άκρη το αυτοκίνητο μου .Προχώρησα λίγα μέτρα διστακτικός , και την είδα να ξεπροβάλει μέσα από τις σκιές . Φορούσε Μαύρα και τονιζόταν το λευκό της πρόσωπο με τα ξανθά της μαλλιά . Μόλις με είδε με αγκάλιασε θερμά και της ανταπέδωσα την αγκαλιά. Αφού κάτσαμε αγκαλιασμένοι κάποια λεπτά , με κοίταξε και μου είπε :
- Τι κάνεις;
- Τώρα είμαι καλά! Γιατί εδώ ;
- Είναι τόσο ήρεμα , γαλήνια αγαπάω πλέον την σιωπή δεν αντέχω άλλο τις φλυαρίες των ανθρώπων. Και αυτό μια μεγάλη υπενθύμιση. Όσο διάσημοι ,πλούσιοι , χαζοί ή έξυπνοι και αν είμαστε , όσο και να μην θέλουμε και όσο να πασχίζουμε να το αποφύγουμε , εδώ θα καταλήξουμε . Ποίο είναι λοιπόν το νόημα να πασχίζεις και να τρέχεις και να αγωνιάς για τα υλικά αγαθά. Γιατί να περιφρονείς τις μικρές ηδονές τις ζωής για ένα αύριο το οποίο δεν στο υποσχέθηκε κανείς.
- Βαριές σκέψεις , ίσως κατάλληλες βέβαια για το μέρος όπου είμαστε. Όμως Πες μου θα τρελαθώ, ποία είσαι ;
- Είμαι ο Καταλύτης σου , το σημείο των καιρών σου . Η μούσα σου ή Έμπνευση σου . Έχει καμία σημασία πως με λένε ;Πολλοί με δώσανε πολλά ονόματα και όχι όλα καλά . Κανείς όμως δεν με ξέχασε , κανείς δεν με απέκτησε . Και όλοι όμως αλλάξανε και κάτι άλλαξαν στο κόσμο
- Θα μπορούσα να σε πω τρελή!!!
- Σου είπα δεν έχουν σημασία τα ονόματα πες με όπως θέλεις .
- Τι θέλεις από εμένα ;
- Θέλω να νιώσω και εγώ αυτό που ένιωσαν τόσοι για μένα , τον πραγματικό έρωτα
- ...............
- Θέλω να ζήσω , θέλω να μεθύσω με αισθήματα , θέλω να βγάλω τα μαύρα. Να πετάξω, να ονειρευτώ , να χορέψω μέσα στα ανθισμένα κυκλάμινα .
- το μόνο που μπορώ να σου δώσω είναι η καρδιά μου , αλλά δεν νομίζω να σου φθάνει. Αλλά νομίζω ότι χτυπάει πια ξανα . Τόσο χρόνια νόμιζα ότι είχε πια παγώσει ότι έγινε σαν τα βράχια γύρω μας . και πως γίνεται με ένα σου μόνο χαμόγελο να την έχεις λιώσει έτσι , να έχει γίνει σαν την λάβα του ηφαιστείου . μόνο αυτό μπορώ να σου δώσω . Της είπα και την έπιασα σφιχτά από τους ώμους .
- Προς στιγμήν θα βολευτώ με αυτό , και έσκυψε προς τα πάνω μου .Σχεδόν ακούμπησε τα χείλη της στα χείλια μου .Και εκεί που νόμιζα ότι θα στροβιλιστούμε σε μια δίνη πάθους , τραβήχτηκε πίσω και με κοίταξε και με χαμογέλασε
Αποσβολωμένος την κοιτούσα χωρίς να καταλαβαίνω τι γίνεται .
-Πως γίνεται να αγαπάς ξαφνικά κάποιον τόσο ,χωρίς στην ουσία να τον ξέρεις , την ρώτησα αυθόρμητα .
- Με αγαπούσες από πάντα . Τώρα με συνάντησες . Είμαι κομμάτι σου και είσαι κομμάτι μου
- Γιατί με τυρρανας έτσι ;
- Δεν σε τυραννώ , σε απελευθερώνω
- Δεν καταλαβαίνω αυτά που μου λες
- Κάποια στιγμή θα καταλάβεις
- Δεν θέλω να καταλάβω τίποτα
- Πρέπει να φύγω , είπε και μου γύρισε την πλάτη . Έγειρε το πρόσωπο της προς τα κάτω και ένα θλιμμένο χαμόγελο διαγράφηκε στα χείλη της . Γεια σου μου είπε και απότομα έφυγε . Μουδιασμένος δεν μπόρεσα να της πω ούτε μια καληνύχτα , χάθηκε μες στις σκιές , και όταν με μια μικρή καθυστέρηση έτρεξα ξοπίσω της , δεν την βρήκα . Ούτε άκουσα κάποιο αυτοκίνητο να φεύγει. Την έψαξα μερικά λεπτά ακόμα . Τελικά έφυγα και θλιμμένος πήγα στο σπίτι μου .
Το μυαλό μου ήταν έτοιμο να σκάσει. κάποιο Βράδυ , μόλις που είχα πέσει στο κρεββάτι και μη πιστεύοντας πλέον ότι θα την δω , ξαφνικά χτύπησε το κινητό μου . Άκουσα την φωνή της και ανατρίχιασα . Ήθελα να της πω χιλιάδες πράγματα και το μόνο που μπόρεσα να πω ήταν ένα κομπιασμένο γεια σου . Πριν Προλάβω να της πω κάτι , μου είπε αν θέλω να βρεθούμε τώρα , και χωρίς δεύτερη ή και πρώτη σκέψη απάντησα θετικά . Δώσαμε ραντεβού έξω από το ξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής . Ένα παλιό και διατηρημένο χτίσμα . Καθώς οδηγούσα προς τα εκεί, αναρωτήθηκα για το τι κάνω , αλλά η καρδιά μου λαχταρούσε τόσο να βρεθεί κοντά της , και δεν με ένοιαζε τίποτα πλέον. Έφθασα στο ξωκκλήσι και άφησα σε μια άκρη το αυτοκίνητο μου .Προχώρησα λίγα μέτρα διστακτικός , και την είδα να ξεπροβάλει μέσα από τις σκιές . Φορούσε Μαύρα και τονιζόταν το λευκό της πρόσωπο με τα ξανθά της μαλλιά . Μόλις με είδε με αγκάλιασε θερμά και της ανταπέδωσα την αγκαλιά. Αφού κάτσαμε αγκαλιασμένοι κάποια λεπτά , με κοίταξε και μου είπε :
- Τι κάνεις;
- Τώρα είμαι καλά! Γιατί εδώ ;
- Είναι τόσο ήρεμα , γαλήνια αγαπάω πλέον την σιωπή δεν αντέχω άλλο τις φλυαρίες των ανθρώπων. Και αυτό μια μεγάλη υπενθύμιση. Όσο διάσημοι ,πλούσιοι , χαζοί ή έξυπνοι και αν είμαστε , όσο και να μην θέλουμε και όσο να πασχίζουμε να το αποφύγουμε , εδώ θα καταλήξουμε . Ποίο είναι λοιπόν το νόημα να πασχίζεις και να τρέχεις και να αγωνιάς για τα υλικά αγαθά. Γιατί να περιφρονείς τις μικρές ηδονές τις ζωής για ένα αύριο το οποίο δεν στο υποσχέθηκε κανείς.
- Βαριές σκέψεις , ίσως κατάλληλες βέβαια για το μέρος όπου είμαστε. Όμως Πες μου θα τρελαθώ, ποία είσαι ;
- Είμαι ο Καταλύτης σου , το σημείο των καιρών σου . Η μούσα σου ή Έμπνευση σου . Έχει καμία σημασία πως με λένε ;Πολλοί με δώσανε πολλά ονόματα και όχι όλα καλά . Κανείς όμως δεν με ξέχασε , κανείς δεν με απέκτησε . Και όλοι όμως αλλάξανε και κάτι άλλαξαν στο κόσμο
- Θα μπορούσα να σε πω τρελή!!!
- Σου είπα δεν έχουν σημασία τα ονόματα πες με όπως θέλεις .
- Τι θέλεις από εμένα ;
- Θέλω να νιώσω και εγώ αυτό που ένιωσαν τόσοι για μένα , τον πραγματικό έρωτα
- ...............
- Θέλω να ζήσω , θέλω να μεθύσω με αισθήματα , θέλω να βγάλω τα μαύρα. Να πετάξω, να ονειρευτώ , να χορέψω μέσα στα ανθισμένα κυκλάμινα .
- το μόνο που μπορώ να σου δώσω είναι η καρδιά μου , αλλά δεν νομίζω να σου φθάνει. Αλλά νομίζω ότι χτυπάει πια ξανα . Τόσο χρόνια νόμιζα ότι είχε πια παγώσει ότι έγινε σαν τα βράχια γύρω μας . και πως γίνεται με ένα σου μόνο χαμόγελο να την έχεις λιώσει έτσι , να έχει γίνει σαν την λάβα του ηφαιστείου . μόνο αυτό μπορώ να σου δώσω . Της είπα και την έπιασα σφιχτά από τους ώμους .
- Προς στιγμήν θα βολευτώ με αυτό , και έσκυψε προς τα πάνω μου .Σχεδόν ακούμπησε τα χείλη της στα χείλια μου .Και εκεί που νόμιζα ότι θα στροβιλιστούμε σε μια δίνη πάθους , τραβήχτηκε πίσω και με κοίταξε και με χαμογέλασε
Αποσβολωμένος την κοιτούσα χωρίς να καταλαβαίνω τι γίνεται .
-Πως γίνεται να αγαπάς ξαφνικά κάποιον τόσο ,χωρίς στην ουσία να τον ξέρεις , την ρώτησα αυθόρμητα .
- Με αγαπούσες από πάντα . Τώρα με συνάντησες . Είμαι κομμάτι σου και είσαι κομμάτι μου
- Γιατί με τυρρανας έτσι ;
- Δεν σε τυραννώ , σε απελευθερώνω
- Δεν καταλαβαίνω αυτά που μου λες
- Κάποια στιγμή θα καταλάβεις
- Δεν θέλω να καταλάβω τίποτα
- Πρέπει να φύγω , είπε και μου γύρισε την πλάτη . Έγειρε το πρόσωπο της προς τα κάτω και ένα θλιμμένο χαμόγελο διαγράφηκε στα χείλη της . Γεια σου μου είπε και απότομα έφυγε . Μουδιασμένος δεν μπόρεσα να της πω ούτε μια καληνύχτα , χάθηκε μες στις σκιές , και όταν με μια μικρή καθυστέρηση έτρεξα ξοπίσω της , δεν την βρήκα . Ούτε άκουσα κάποιο αυτοκίνητο να φεύγει. Την έψαξα μερικά λεπτά ακόμα . Τελικά έφυγα και θλιμμένος πήγα στο σπίτι μου .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου