Κίνηση Δεύτερη - Πρελούδιο στο ξύπνημα του πάθους

Όπως όλα τα σημαντικά γεγονότα στην ζωή ανθρώπου ξεκινάν ανύποπτα και ξεφυτρώνουν όπως τα μικρά άγρια χόρτα στις σχισμές των βράχων, έτσι και για μένα όλα ξεκίνησαν από ένα ανυπόληπτο ποιητικό φόρουμ . Δεν είχε πολλά μέλη , αλλά όσοι ήταν μέσα σε αυτό ήταν τακτικοί και φανατικοί θαμώνες. Βέβαια υπήρχε και ένα μεγάλο ποσοστό ψώνιων  ,αναμενόμενο, που πίστευαν ότι θα  ήταν οι νέοι Σεφέρηδες και Ελύτιδες ,που θα συγκλόνιζαν τον κόσμο . Πολλοί από αυτούς δεν είχαν διαβάσει ούτε καν ένα ποίημα , και μερικοί από άποψη , για να κρατήσουν ανόθευτη την πηγή της έμπνευσης τους. Το αποτέλεσμα ήταν πως αντί να γίνουν Σεφέριδες γινόντουσαν Σεφερλήδες προς τέρψιν κωμική των υπολοίπων . Οπότε κάθε μέρα γινόντουσαν διάφορα ποστς με ποιήματα , άλλα καλά και άλλα γελοία. Την συγκεκριμένη ημέρα , τα σχόλια είχαν ανάψει για τα καλά για το ποστ ενός ποιήματος ενός νέου μέλους του Άλκη Λαμπρινου. Από περιέργεια το διάβασα και εγώ :

"Μέσα στα μάτια σου  ,

μια τρικυμία  

Η φλογέρα του Νότου 

σώπασε για πάντα

το τραγούδι του πόνου 

σήμανε πια

Το πέτρινο πρόσωπο , 

ξέρεις πιο

αυτό που δεν νιώθει

χαρά και λύπη

που χάθηκα μέσα στην λήθη   

ράγισε

 και η καρδιά μου πετάρισε

με την Ελπίδα ότι θα ζήσει

ξανά

Έπρεπε να σε φιλήσω, 

μέσα στα χιόνια.

Να σε λατρέψω

για χρόνια αιώνια.

Αλλά σαν σκιά νεκρική ,

Ομηρική  

διαλύθηκες με το φως της χαραυγής"

Αυτό το ανεπιτήδευτα , επιτηδευμένο ποίημα , που φαίνεται τόσο πρωτόλειο , σε ένα καλλιεργημένο αναγνώστη σαν και εμένα έξαψε την φαντασία με τις πολλαπλές του αναφορές και τα πολλά επίπεδα ανάγνωσης που περιέχει. Τα σχόλια ήταν διφορούμενα , αλλά οι περισσότεροι όπως σας είπα ήταν   ανίδεοι , και όσο πιο άσχετος είναι κάποιος 

τ΄όσο πιο έντονα συνήθως φωνάζει . Έστειλα ένα μήνυμα στον συγγραφέα του ποιήματος , για να τον συγχαρώ και σαν ένας λογοτεχνικός Σέρλοκ Χολμς να επιβεβαιώσω τις αναφορές και τις επιρροές του ποιήματος . Το ένα μήνυμα μετά από το άλλο και έτσι τελικά αποκτήσαμε μια καλή επικοινωνία με τον Αλκη . Κάποια στιγμή σκέφτηκα πως θα ήταν καλό να βρεθούμε και από κοντά , αλλά αυτό αναβαλλόταν συνέχεια και από ότι κατάλαβα ο Αλκης Διακριτικά προσπαθούσε να αποφύγει μια προσωπική επαφή. Οπότε από ένα σημείο και μετά δεν το ξανάφερα το θέμα στην συζήτηση ο κάθε άνθρωπος έχει τις ιδιαιτερότητες του   . Ώσπου μια μέρα από το πουθενά, μου εστειλε ένα μηνυμα όπου μου είπε αν μπορώ να πάμε για ποτό το βράδυ . Φυσικά χάρηκα , αν και θα προτιμούσα λίγη ξεκούραση δέχτηκα την πρόσκληση του . μου είπε να βρεθούμε στις 10 στο  Deaf Note .Είχε μου είπε πρόγραμμα για ένα πιάνο και μια φωνή ,με Μελαγχολική  διάθεση και ωραίο κρασί .  Οταν ήρθε η ώρα πήρα το ταξί , που με άφησε έξω από το μαγαζί . Δεν έλεγε και πολλά από έξω , αλλά έλπιζα το περιεχόμενο να μου αλλάξει την γνώμη  . Και έτσι μπήκα , και άφησα τον παλιό μου εαυτ΄ό έξω.