Κύκλος Τέταρτος : Κυνηγώντας την αράχνη

   " Η "Γριά  Αράχνη" διέσχιζε την έρημο και η Βαρόνη ακολουθούσε .Προσπαθούσε να σκέπτεται τον εαυτό της σαν την Βαρόνη . Την υπέροχη ξανθια κοπέλα των ανακτόρων . Γιατί μόνο έτσι μπορούσε πλέον να διατηρήσει τα τελευταία ψήγματα συνείδησης . Όλα ήταν θαμμένα μέσα σε ένα θολό σύννεφο  και δεν ήξερε αν είχαν περάσει δύο μέρες ή δύο χρόνια . Με το ζόρι ήξερε πλέον ποια ήταν η ίδια. Ο χώρος και ο χρόνος είχαν χάσει πλέον την συνοχή μέσα στο μυαλό της . Και πάντα μπροστά της ο Αντρας με το καρό πουκάμισο . Το απόλυτο θύμα και θύτης . Και η γριά Αράχνη , Η Μαντμαζελ Ζαφιρ όπως την πρωτογνώρισε, να την καγχάζει και να γλύφει πεινασμένα τα λεπτά και άσαρκα χείλη της. Μόνο μια  Ευκαιρία ήθελε για να την φτάσει . Και να γλυτώσει για πάντα από αυτήν.    "

Πόσες μέρες πέρασαν; Πόσες νύχτες ; Έχοντας σφιχτά στα χέρια μου την νυχτικιά της . Το μόνο που μου απέμεινε να την θυμάμαι . Τελείωσε άδοξα η αναζήτηση μου και το μόνο τρόπαιο που είχα ήταν ένα κομμάτι ύφασμα. Με Βαρύ το πνεύμα γύρισα πάλι πίσω στην μουντή μου καθημερινότητα και προσπάθησα να ξαναράψω τα κουρέλια της ζωής μου . Παρακάλεσα και  ξαναπήρα πάλι πίσω την δουλεία μου , ακόμα κατάφερα να επανασυνδεθώ με κάποιους παλιούς φίλους . Φοβόμουνα ότι θα ξεχάσω το πρόσωπο της , αλλά ήταν πλέον τακτική πλέον στα πιο λάγνα όνειρά μου . Μια μεταλλική γεύση στην γλώσσα ξυπνούσα το πρωί , η γεύση του κενού . Ίσως και καλύτερα έτσι  σκεφτόμουν  μερικές φορές , άλλα ήξερα καλύτερα ότι μου έλειπε το "rush" που με προκαλούσε . Ένα μεσημέρι καθώς έφυγα από την δουλειά και περίμενα το λεωφορείο , δίπλα μου ήταν μια σκυφτή  ηλικιωμένη κυρία . Με κοίταξε ομολογούμενος λίγο περίεργα   και μου έπιασε την κουβέντα :
- Σε βλέπω για αυτό που πραγματικά που είσαι, νεαρέ μου
- Ορίστε; Τι μου είπατε; είπα έκπληκτος γιατί πολλά άλλα θα περίμενα να μου πει μια γριά παρά αυτό
- Κυνηγάς κάτι και σε κυνηγάει . Νιώθεις ότι ένας ιστός πλέκεται γύρω σου , μου είπε με αργή και μακρόσυρτη φωνή . Και έμεινα να την κοιτάω με απορία
- Θέλεις να την ξαναδείς ; είπε συνεχίζοντας
Φανερά ενοχλημένος , γύρισα την πλάτη και έκανα να φύγω από την στάση , θα περπατούσα μέχρι την επόμενη , είχα τα δικά μου τα προβλήματα για ασχολούμαι με τρελλές που νομίζουν ότι είναι μέντιουμ. Είχα περπατήσει ούτε δέκα μέτρα και η Γριά μου φώναξε:
- Ως πότε θα είσαι αγκαλιά με μια νυχτικιά
Εκείνη την στιγμή σταμάτησα απότομα , και έκανα γρήγορα μεταβολή προς το μέρος της . Χωρίς να το πολυσκεφτώ την άρπαξα από τα ρούχα και την τράβηξα με βία  προς το μέρος μου  . Οι γύρω μου με κοιτούσαν με αποστροφή και απομακρύνθηκαν από τον περίεργο χορό μας  . Μόλις το συνειδητοποίησα την άφησα κάτω και τη ρώτησα χαμηλόφωνα αλλά έντονα
- Ποία είσαι ;
- Τώρα θα μπορούσες να πεις ότι είμαι μια φίλη . Μια πανίσχυρη φίλη . Αλλά δεν μου απάντησες ακόμα . Θέλεις να την δεις ;
- Θέλω !!! Είπα , χωρίς να ξέρω αν όλο αυτό ήταν κάποια κακόγουστη φάρσα
- Ωραία .... Ακολούθησε με
- Τώρα ;
- Τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία
Και την ακολούθησα . Η λογική μου για μια ακόμα φορά χτυπιόταν σαν δαιμονισμένη μέσα στο μυαλό μου . Για ακόμα μια φορά έχασε

" Η Μεγαλύτερη μου δοκιμασία μόλις άρχισε , σκέφτηκε η Βαρόνη . Αισθανόταν  τον Ήλιο να βασανίζει αλύπητα το κορμί της , και τα χείλια της να είναι σε τέτοιο βαθμό αφυδατωμένα που να μην μπορεί να τα κουνήσει .Παρόλο που δεν είχε υλικό σώμα και ήξερε ότι δεν θα έπρεπε την επηρεάζουν αυτά , είχε πολύ ζωηρή φαντασία .  Η Έρημος απλωνόταν  αμείλικτη . Ατελείωτη για στρέμματα ολόκληρα . Και σποραδικά εμφανιζόταν κάποιος κάκτος . Ακολουθούσε μια πορεία με βάση το ένστικτό της . Και μετά από ώρα ανάμεσα από λόφους ατελείωτης Μοναξιάς, είδε κάποια παραπήγματα  στο βάθος. Θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος και σαν οίκημα  ,Άθλιο .  Με το ζόρι μπορούσε να κρατήσει τα πόδια της , ήταν έτοιμη να καταρρεύσει. Είχε ξοδέψει όλη της την ενέργεια . Και δεν έβρισκε ούτε και τον πιο αδύναμο ιστό να κρατηθεί με λίγη ζωογόνα ενέργεια. Καθώς έφθασε λίγα μέτρα πριν το οίκημα , είδε ότι υπήρχε μια παλιά χειροκίνητη πομόνα για νερό . Σκέφτηκε πως η αίσθηση του νερού στα χείλη της θα μπορούσε να την αναζωογονήσει λίγο το πνεύμα . Σχεδόν παραπατώντας έφθασε σε αυτήν και    μόλις ακούμπησε το χερούλι ένιωσε να χάνει τις αισθήσεις της και να πέφτει . Αλλά ούτε εξανεμίστηκε στο πουθενά ,όπως περίμενε, αλλά ούτε χτύπησε στο έδαφος . Ένιωσε μια ζεστή αγκαλιά να την σφίγγει και να την κρατάει , και μια θερμότητα γλυκιά να την διαπερνάει . Λίγο πριν χάσει την συνείδηση της , νόμιζε πως ένας άντρα την κρατούσε. Της φάνηκε ότι πάλι φορούσε καρό."    

Ακολουθούσα την γριά μέσα από περίεργα στενά και σοκάκια που ποτέ δεν τα είχα  προσέξει . Σύντομα έχασα τον προσανατολισμό μου και ακολουθούσα τυφλά την γριά . Σύντομα βρεθήκαμε μπροστά σε ένα εγκαταλειμμένο νεοκλασικό , που ο χρόνος και οι αρτίστες του δρόμου δεν του είχαν φερθεί με τον καλύτερο τρόπο . Η πόρτα του ήταν κλειστή με μια αλυσίδα χοντρή και σκουριασμένη ασφαλισμένη με ένα τεράστιο εξίσου σκουριασμένο λουκέτο . Η Γριά στάθηκε μπροστά της και θα ορκιζόμουν ότι χωρίς να το ακουμπήσει, το λουκέτο έσπασε και και η αλυσίδα με έναν εκκωφαντικό ήχο     έπεσε κάτω . Σκούντηξε την πόρτα και άνοιξε με έναν τριγμό διάπλατα . Μπήκε μέσα και την ακολούθησα χωρις να μπορώ να κάνω αλλιώς , παρόλο που όλες οι αισθήσεις μου λέγαν το αντίθετο . Όσο έμπαινα μέσα στο σκοτεινό και εγκαταλειμμένο σπίτι τόσο με έπιανε ένα αίσθημα σαν ναυτία . Η γριά δεν φαινόταν πια τόσο σκυφτή και αδύναμη .
-  Έχετε πλάκα εσείς   οι άνθρωποι  , είπε γελώντας μέσα από τα δόντια της
- Τι εννοείς ;
- Ερωτήσεις , Ερωτήσεις ... μόνο αυτό έχετε . Και καμία απάντηση!!! Τώρα θα με βοηθήσεις να λύσω ένα πρόβλημα μου . Βλέπεις καμια φορά και ο ποιο επιδέξιος κυνηγός δαγκώνεται από θήραμα του   .
- Δεν είναι αυτό που μου έταξες!!!
- Ω μα μην στεναχωριέσαι , θα πάρεις και εσύ την ανταμοιβή σου . Και επιπλέον θα πάρεις και την εκδίκηση σου για όλον τον πόνο που σου απομύζησε
- Δεν θέλω εκδίκηση , μόνο αυτήν
- Τα πρόβατα θα είστε πρόβατα  . Τροφή για τους λύκους.
- Μπορεί , αλλά τουλάχιστον ήπια από το γλυκό κρασί του πόθου . Και μέθυσα από την έκσταση και ονειρεύτηκα έναν μικρό παράδεισο που ποτέ δεν τον έζησα  . Θα έκανα τα πάντα για να πιω μια ακόμα έστω γουλιά από αυτό το κρασί και ας είναι το τελευταίο πράγμα που θα γευόμουν .
- Τα πάντα ;
-Ναι...
- Ωραία, τότε θα πας να μου φέρεις λίγο νερό .
- Τι!!!
- Νερό , βγες απο αυτήν την πόρτα , και μου έδειξε μια παλιά ξεχαρβαλωμένη πόρτα που μάλλον οδηγούσε σε κάποιο δωμάτιο .
Παραξενεμένος πήγα και την άνοιξα , και κατευθείαν με χτύπησε ένας καυτός ήλιος και ένα απίστευτο κύμα θερμότητας με χτύπησε ." Είναι δυνατόν ;"σκέφτηκα " Είμαστε στην μέση του χειμώνα που βρέθηκε αυτή η ζέστη ;" Κοίταξα πίσω και είδα την γρια μέσα στο σπίτι που μπήκα. Κοίταξα μπροστά και είδα μια καυτή έρημο και μια πομόνα για νερό . Πιο πίσω διέκρινα μια φιγούρα να παραπατά . Ακόμα και έτσι είχε το πιο χαριτωμένο παραπάτημα που είχα δει . Φορούσε ένα μακρύ μαύρο αραχνοΰφαντο τούλι γύρω από το γυμνό κατά τα άλλα σώμα της , αναγλύφωντας τις αισθησιακές τις καμπύλες . Ακόμα και τυφλός θα την αναγνώριζα . Έτρεξα προς το μέρος της και την έπιασα πριν πέσει κάτω  , και την έσφιξα στην αγκαλιά μου . Δεν ήξερα τι ένιωθα , αλλά ήξερα τι ήθελα . Πρόσεξα ότι φορούσα καρό . Ποτέ δεν φορούσα καρο!

Κύκλος Τρίτος : Ενα Νέο Τέλος - Μια Νέα Αρχή

Ο χειμώνας του 1751 ήταν πολυ βαρύς στην πρωτεύουσα της ρωσικής αυτοκρατορίας . Τα χιονιά σαν μια παχιά γούνα είχαν καλύψει τα δέντρα και το κρύο έκανε τους φρουρούς των ανακτόρων να καταριουντε τις ιδιοτροπιες της Βαρόνης . Αγαπούσε πολυ τα χιονιά . Άφηνε βαθιά αποτυπώματα καθώς περπατούσε στο Φρεσκο χιόνι , περιδιαβαίνοντας τους κήπους του Κρεμλινου . Οι φρουροί της ,αναρωτιωντουσαν ποτέ επιτέλους το κρύο θα την νικουσε και θα αποζητουσε την θερμη του μεγάλου τζακιου, για να τελείωνε και το δικό τους μαρτύριο . Έξι χρόνια ήταν φυλακισμένη η Βαρόνη σε αυτό το χρυσό κλουβί , μαζί με την αυτοκρατειρα Αικατερίνη , και το απόλυτο λευκό του χιονισμενου τοπίου της έδινε ένα σπάνιο αίσθημα ελευθερίας . Έξι χρόνια εξαναγκασμενη ακόλουθος της αυτοκρατειρας , από τα τερτίπια του πατέρα της που αποζητουσε ισχυρές

Κύκλος Τρίτος : ο κύκλος της ψυχής

Δυο καταραμενες εβδομάδες πέρασαν μέσα στο Άθλιο νοσοκομείο ,μέχρι να με αφήσουν οι γιατροί να φύγω . Το πιο φρικτό από όλα ήταν το φαγητό . Μια άγνωστη βιομαζα , απροσδιοριστης γεύσης και υφής , που όλο μου το σώμα ήθελε να το αποβάλει . Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να φάω ένα τσιζμπουργερ και μερικές πατάτες προ ,απο ένα Μακντοναλντς που ήταν κοντά στο νοσοκομείο . Δεν είμαι φαν αυτού του φαγητού αλλά εν προκειμένου αισθάνθηκα ότι ετρωγα αμβροσια .Το θετικό στην όλη κατάσταση είναι ότι τα έξοδα νοσηλείας μου είχαν καλυφθεί απο κάποιον ,που δεν ήξερα . Πιθανώς να είχε σχέση ο τύπος με το μαύρο κουστούμι .μπορεί και όχι .Καθομουν σε ένα τραπεζάκι κοντά στο παράθυρο ,και χαζευα την κόκκινη πλατεία καθώς ετρωγα ένα ζουμερο τσιζμπουργκερ . Μόλις γύρισα το κεφάλι μου προς τον διάδρομο ,είδα ότι ο τύπος με το μαύρο σακάκι καθοταν ήδη δίπλα μου. Ταραχθηκα και πεταχτικα απο την έκπληξη μου ,ενώ έπεσε με ένα πλοφ το χαμπουργκερ μου κάτω .

Κύκλος Τρίτος : Ο Κύκλος της Μοναξιάς

• 
  

Δεν υπάρχει πιο υπέροχο αίσθημα από το να γυρίζεις στην θαλπωρή του σπιτιού σου , μετά από μια δύσκολη ημέρα. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα γεμάτος χαρά που επιτέλους θα ξεκουραστώ. Όμως το δωμάτιο παράμενε μισοσκότεινο παρόλο το φως που έμπαινε . Τα έπιπλα σκονισμένα , λες και χρόνια ήταν εγκαταλελειμμένα. Στις γωνίες του πιάνου είχαν εμφανιστεί δίχτυα από αράχνες . Ο ήχος του κλάματος διατρυπούσε την απόκοσμη ησυχία . Ανέβηκα πάνω στην κρεβατοκάμαρα και την είδα πάνω στο κρεβάτι να κλαίει . Ξαφνικά θυμήθηκα , ότι αυτό δεν ήταν η πραγματικότητα αυτή και ότι μάλλον χαροπάλευα σε κάποιο νοσοκομείο στην Μόσχα . Αλλά θεέ μου έμοιαζε τόσο πραγματική , που δεν άντεξα και πήγα να την αγκαλιάσω . Όμως  με απώθησε και έσκυψε το κεφάλι της και συνέχισε να δακρύζει . Πήγα να της πιάσω το χέρι  , αλλά ήταν σαν να έπιανα το χέρι ενός αγάλματος .Ήθελα να νιώσω το χέρι της μέσα στο  χέρι μου, ζωντανό και ζεστό  . Ήταν τόσο δίπλα μου μα και τόσο μακρυά μου . Σηκώθηκε και με κοίταξε με το βαθύ θλιμμένο της Βλέμμα.      

"Γιατί με αγαπάς ; Πες μου γιατί με αγαπάς !!!" είπε φωνάζοντας στο τέλος . "  ποτέ δεν θα νιώσεις την ευτυχία μαζί μου,θα απορροφήσω μέχρι την τελευταία ικμάδα της ύπαρξης σου " . " Φύγε όσο μπορείς ακόμα ,το δηλητήριο μου μην το γευτεις άλλο"  " Σε παρακαλώ άσε με" 




Έκατσα αμίλητος και προσπαθησα να σκεφτω αυτα που μου έλεγε. Γιατί την αγαπώ;

" Αγάπη μου, γιατί υπάρχει ο Ήλιος ; γιατί αυτό είσαι για μένα ο Ήλιος και το φως μου , και μου έδωσες ζωή εκεί που νόμιζα την είχα χάσει." "Ίσως έτσι να ήθελα να σε απαντήσω" " Αλλά αγάπη μου σε λατρεύω γιατί είσαι η σκοτεινή θεά μου . Που κάνει το τέρας μέσα μου να αγαλιάζει . Που με κάνεις και νιώθω φυσιολογικός. Ευτυχία , για ποια ευτυχία μου λες . Δεν υπάρχει ευτυχία για τα τέρατα. Είμαι καταραμένος αγάπη μου , και είσαι κατάρα μου " " Ω Βελιαλ και Ασταρώθ γλυκοί δαίμονες της παρακμής , βρήκατε έναν ανίκητο αντίπαλο "   της είπα και προχώρησα προς τα πάνω της  . Την έβαλα σφιχτα στην αγκαλιά μου ,και αρχισα βίαια να την φιλάω και να την δαγκώνω στα χείλια και την γλώσσα , μέχρι που μάτωσε λίγο και αρχισα να γεύομαι το αίμα της .
"Θέλω τα πάντα !!! " μου είπε , "αυτή είναι η φύση μου , η αγάπη μου είναι μια ιεροσυλία στα μάτια του δημιουργού. Μου αρέσει να με κοιτάνε με μάτια γεμάτα από λατρεία . Και να φουντώνει το πάθος τους για μένα . Όλη τους η ζωή να αφορά εμένα. Και αφού θα έχουν καταντήσει ψήγματα του αρχικού τους εαυτου τους και δεν εχουν κάτι άλλο να δώσουν , τότε θα τους εξαφανίσω μέσα στην κόλαση της απελπισίας . Και ξέρεις κάτι ; Μου αρέσει , μου αρέσει πολύ . Δεν μπορώ να νιώσω αγάπη ή πόνο  , παρά μόνο μέσα από τα μάτια των εραστών μου . "και κοιτούσε στο κενό γεμάτη ηδονή 
" Ξέρω τι είσαι. Η μάλλον ξέρω τι πιστεύεις ότι είσαι . Δεν πρέπει να ζεις στον ορισμο που σου δώσανε οι άλλοι . Δεν έχω ξεκλειδώσει τον γρίφο σου ακόμα, αλλά άσε με να γίνω ένα κέντρο ισορροπίας σου ."
"δεν ξέρεις τίποτα " μου φώναξε και άρχισε να τρέχει στην εξώπορτα. Την άνοιξε και βγήκε έξω. Και εγώ από πίσω της .
.Χιόνιζε !!! Χιόνι. Πόσο καιρό είχα να δω χιόνι. Πάλλευκο και αγνό στην αρχή , όπως και οι καλύτερες προθέσεις. Μόνο που στην συνέχεια , λιώνει και και αναμιγνύεται με το χώμα και γίνεται τόσο βρώμικο , που το σιχαίνεσαι . Ήμουν  στο ξέφωτο κάποιου αλσυλλίου και έτρεχα μέσα στο χιόνι. Έντρομος Διαπίστωσα ότι ήμουν γυμνός , αλλά δεν κρύωνα . Γρήγορα την έφθασα και την έριξα κάτω . Το χίονι δεν με κρύωνε , το αισθανόμουνα σαν ένα πουπουλένιο στρώμα . Την καθήλωσα κάτω . Συνέχισε να φωνάζει και να με κοιτάει . " Σκάσε επιτέλους " της είπα και άρχισα να την βαράω χαστούκια . Μισολιπόθυμη , την ανασήκωσα και την ακούμπησα πάνω σε έναν βράχο μπρούμυτα. Γεμάτος τυψεις προσπαθουσα να καθαρίσω το αιμα με χίονι απο το πρώσοπο της   . Ένα ρυάκι από αίμα κατρακυλούσε από τα χείλη της και χρωμάτιζε τον βράχο. " Κάνε μου έρωτα" είπε με όσο κουράγιο της είχε απομείνει στην φωνή της   . "Και εγώ σε Αγαπώ αλλά δεν είμαι ελεύθερη , αλυσίδες βαριές ορίζουν την ζωή μου . Κάνε μου έρωτα σε παρακαλω "
" Ποίος μωρό μου ; Τι σε σκλαβώνει πες μου τι !!! " " Βοήθα με καρδιά μου "  " Πες μου κάτι !!!!" Φώναζα και την κουνούσα . Και μια χιονοθύελλα άρχισε να κάνει την εμφάνιση της από το πουθενά  

, και όλος ο τόπος γέμισε με χιόνι . Αρχισα να νιώθω το κρύο . Αρχισα να νιώθω τον πόνο . Και τα ουρλιαχτα ήρθαν. Ουρλιαζα με όλη μου την δύναμη ,για λεπτά ολόκληρα . Δύο χοντρες Ρωσσίδες νοσοκομες είχαν πέσει πάνω μου, και προσπαθουσαν να μου κάνουν μια ένεση. Ξέφυγα όμως από το κρεββάτι και άρχισα να τρέχω μέσα στο νοσοκομείο , και πονούσα ολόκληρος . Ωσπου δεν άντεξαν τα πόδια μου άλλο και έπεσα κάτω . Ενιωσα τους νοσοκόμους να με τραβάνε για να με πανε πίσω στο δωμάτιο μου . Μπροστά μου στεκόταν ένα κύριος με μαύρο κουστούμι . Εκανε ένα νόημα στους νοσοκόμους και με άφησαν . Με κοίταξε και μου είπε : " έχουμε πολλά να συζητήσουμε" . Με βοήθησε να σηκωθώ . Αλλά μέχρι να γυρίσω το κεφάλι μου ξανά σε αυτόν είχε ήδη εξαφανιστεί. Ακόμα ένας κρίκος στην Αλυσίδα , που δεν ξέρω που αρχινάει και που τελειώνει 

Κύκλος Τρίτος : Ο κύκλος της Απελπισίας

Ο Χρόνος πλέον δεν υπάρχει για εμένα μετά από τα γεγονότα που έγιναν στη σπήλια , στις κατακόμβες . Το χιόνι πέφτει αμείλικτο  , και έχει γίνει σαν ένα λεπτό πέπλο πάνω μου . Το σκοροφαγωμένο μου παλτό ,με τα εκατοντάδες του σχισίματα και τα άλλα τόσα μπαλώματα , με τα βίας με συγκρατεί σε συμβατά με την ζωή όρια θερμοκρασίας. Δεν ξέρω πότε είμαι , αλλά ξέρω που είμαι . Στην κόκκινη πλατεία της Μόσχας με το βιολί που είχα σαν παιδί όταν έκανα κάποια χρόνια μαθήματα, έπαιζα μελωδίες του Ραχμάνινοφ. Με το μυαλό μου τουλάχιστον . Γιατί οι περισσότεροι κάναν κάποιες γκριμάτσες δυσφορίας μαζί μου . Αργότερα άρχισα να λέω   στιχάκια που έφτιαχνα για αυτήν , και τα συνόδευα με απλές  συγχορδίες σαν και αυτές που μας δίναν σαν ασκήσεις στο ωδείο . Στιχάκια που παρακαλούσα κάθε δύναμη  Θεική  ή και Δαιμονική ακόμα ,να την φέρει κοντά μου , την Γλυκεία ηδονική της φωνή να ακούσω, και ω δεν τολμώ ούτε καν να το φανταστώ , την υγρή ζεστή της σάρκα να ακουμπήσω. Και διάφορα άλλα στιχάκια που ένας απελπισμένα ερωτευμένος θα έλεγε. Κάποιες φορές ένιωθα και δάκρυα να κυλάνε στα μάγουλα μου και να σφίγγω το δοξάρι τόσο πολυ όσο να ματώσω στο τέλος.Αν και οι Περισσότεροι  δεν καταλαβαίνανε τι έλεγα , ένιωθα να με κοιτάν με λύπηση κάποιοι και άλλοι με απέχθεια. Αλλά οι περισσότεροι ήδη να με θεωρούσαν τρελό . Μπορεί και να ήμουν, μπορεί και να είμαι . Αυτό μου είπαν όλοι , όταν

400 dragons wouldn't stop me to get to you

400 dragons
it's gonna be rough
six million soldiers of fortune
I'd fight them all
for a night in your love...




400 dragons
and if that aint enough
send ten million Venus invaders
I'd shoot them all down
for a night in your love...




And if I was a liar
I'd give you the truth
I'd give you anything that you'd wanted now baby,
anything that pleases you...




And if I was a dreamer
you'd be the drug
well I would lie up here in your dreams
like a mystical scene ready to be taken
and ready to love...




If I was a liar
I'd give you the truth
I'd give you anything that you'd wanted now baby,
anything that pleases you...




And if I was a dealer
you'd never loose
I'd give you every reason to believe there's no reason to deceived
just give me a chance baby
and I'd do it all to you...

Κύκλος Τρίτος : Ο κύκλος του έρωτα

Χαμένος μέσα στην ασυνειδησία περιπλανιόταν ο νους μου . Ο Χώρος και ο χρόνος είχαν χάσει το νόημα τους . Ο μόνος κόκκος σκέψης ήταν αυτή . Ο έρωτας μου για αυτήν . Και γύρω από αυτόν το κόκκο άρχισε να περιστρέφετε ο Εαυτός μου και όσο αποκτούσα συνείδηση , τόσο άρχισα να πονάω και συναισθήματα οργής και θυμού να σχίζουν σε κομμάτια την ψυχή μου . Σηκώθηκα από το πάτωμα και ήμουνα αποπροσανατολισμένος . Ζαλισμένος και σε σύγχυση. Πολύ σύντομα από την απόλυτη ευτυχία ,είχα νιώσει την απόλυτη μοναξιά . Άνοιξε χιλιάδες τρύπες η ψυχή μου και τίποτα δεν φαινόταν ικανό να τις κλείσει .

Δως μου χάρη

Μακάρι ο Έρωτας να ήταν μαγεία .
Θα ήμουν ο μεγαλύτερος μάγος του κόσμου
Μακάρι να υπήρχε μια φράση , μια λέξη , μια αποστροφος
Που να σε έκανε να ξεχάσεις την θλιβερή αυγή στο νεκροταφείο
Δάκρυα να κυλήσουν ανακούφισης απο τα λαμπερά σου ματια
Υγρες σταγόνες που γίνονται διαμαντια στα μαλλιά σου
Γυμνή και αγερωχη με την αλαζονεια του Απολλωνα
Να σταθείς μπροστά στο φως που ένιωσα για πάντα να με καίει
Και ξυπολητη να περπατάς στο μελαγχολικο λιμάνι των κενταυρων

Κύκλος Τρίτος : Το τέλος των κύκλων

Με έναν τρομερό πονοκέφαλο σηκώθηκα ,αλλά πλέον δεν βρισκόμουνα σε μια σπηλιά αλλά σε ένα τεράστιο στρόγγυλο αναπαυτικό κρεβάτι . Απέναντι και δίπλα μου βρισκόντουσαν καθρέφτες στους τοίχους . Κοιτάχτηκα και είδα ότι ήμουνα σαν να με χτύπησε αυτοκίνητο . Κατέβηκα από το κρεββάτι μου και έψαξα για τις παντόφλες μου . Την μία την Βρήκα , και την άλλη την έψαξα κάτω από το κρεββάτι . Ένιωσα κάτι  και το τράβηξα να δω τι ήταν. Ήταν ένα   μικρό μαύρο δερμάτινο βαλιτσάκι , ξεκλείδωτο και από φυσική περιέργεια , κοίταξα να δω τι είχε μέσα . Το περιεχόμενο με εξέπληξε , διότι ήταν γεμάτο με ερωτικά βοηθήματα κάθε είδους . Διακριτικά το έβαλα ξανά στην θέση του , και πήρα την άλλη μου παντόφλα. Βρισκόμουνα σε ένα σπίτι που δεν είχα ξαναδεί ποτέ . Προχώρησα προς την τραπεζαρία. Εκεί είδα ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι γύρω στα πέντε και μάλλον διδυμάκια  να τρώνε το πρωινό τους .   Μέσα από την κουζίνα άκουγα μια μελωδική φωνή να τραγουδάει , την