Δυο καταραμενες εβδομάδες πέρασαν μέσα στο Άθλιο νοσοκομείο ,μέχρι να με αφήσουν οι γιατροί να φύγω . Το πιο φρικτό από όλα ήταν το φαγητό . Μια άγνωστη βιομαζα , απροσδιοριστης γεύσης και υφής , που όλο μου το σώμα ήθελε να το αποβάλει . Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να φάω ένα τσιζμπουργερ και μερικές πατάτες προ ,απο ένα Μακντοναλντς που ήταν κοντά στο νοσοκομείο . Δεν είμαι φαν αυτού του φαγητού αλλά εν προκειμένου αισθάνθηκα ότι ετρωγα αμβροσια .Το θετικό στην όλη κατάσταση είναι ότι τα έξοδα νοσηλείας μου είχαν καλυφθεί απο κάποιον ,που δεν ήξερα . Πιθανώς να είχε σχέση ο τύπος με το μαύρο κουστούμι .μπορεί και όχι .Καθομουν σε ένα τραπεζάκι κοντά στο παράθυρο ,και χαζευα την κόκκινη πλατεία καθώς ετρωγα ένα ζουμερο τσιζμπουργκερ . Μόλις γύρισα το κεφάλι μου προς τον διάδρομο ,είδα ότι ο τύπος με το μαύρο σακάκι καθοταν ήδη δίπλα μου. Ταραχθηκα και πεταχτικα απο την έκπληξη μου ,ενώ έπεσε με ένα πλοφ το χαμπουργκερ μου κάτω .
¨ Καλά ρε φίλε με παρακολουθεις¨; Του είπα λίγο απότομα .
Με κοίταξε με ένα χαμόγελο , πιο παγωμένο και από την Σιβηρία . Είχε κάτι το απόκοσμο η όλη παρουσία του . Το ανεκφραστο πρόσωπο του με τα ξανθά σχεδόν λευκά Μάλια του , και τα ανοικτά γκρι μάτια του που δεν κοιτούσαν ακριβώς σε εσένα αλλα λίγο πάνω απο σένα Επικουρουσαν σε αυτο . Επίσης ενώ ήταν τρομερά αδύνατος , ένιωθες ότι είχε την δύναμη να σου σπάσει το λαιμό σαν να ήσουν ένα παιχνιδάκι Β´ διαλογής .
¨Πρεπει να συζητήσουμε κάποια πράγματα ¨ μου είπε με Σπάστα αγγλικά και μετά απο μια αμήχανη μεγάλη σιωπή .
¨ Γιατί πρέπει ; ¨ είπα με μια προσποιητη αυθαδεια ; ¨και στο κάτω κάτω για το τι θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ;¨
¨ Νομίζω μας το ωφειλετε σαν ανταποδωση τουλάχιστον για την φροντίδα που σας παρειχαμε. Δωρεάν δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο , όσο για το τι θα μιλήσουμε θα το καταλάβετε όταν θα ερθει η ώρα . Θα πάμε έξω όπου έχω το αυτοκίνητο μου και θα σας πάω στο αφεντικό μου . Εκεί θα μιλήσετε !¨
Το ένστικτο μου είχε δίκιο . Αυτός πλήρωσε το Νοσοκομείο . Άραγε το αφεντικό του να ήταν ο Ταταρεβιτς και να ήθελε πληροφορίες για την καινούργια του φίλη ;
¨και αν αρνηθω ;¨ είπα διστακτικα ;
¨ Νομίζω ότι καταλαβαίνεται ηδη ότι δεν είναι προς το συμφέρον σας μια άρνηση για πολλούς και όχι ευχαριστους λόγους ¨ και ήδη μια πολυ αόρατη αλλα υπαρκτή απειλή άρχισε να αιωρείται στον αέρα .
¨ Οκ , πάμε ¨ είπα και αφού σκουπησα τα χέρια μου με μια χαρτοπετσετα , σηκωθηκα και πήγα στο αυτοκίνητο που μου υπεδηξε , ένα θηριωδες Τζιπακι Μαύρο φυσικά . Εκατσα στην θέση του συνοδηγου και καρδιά μου έτρεχε σαν τρελή απο την αγωνία για το τι θα αντιμετωπιζα . Είχα ακούσει για την σκληρότητα των Ρώσων μαφιοζων , και οΤαταρεβιτς ήταν ο χειρότερος απο όλους , αν αυτός ήταν που θα συναντουσα . Κατα την διάρκεια της διαδρομής δεν μου απεύθυνε ούτε μια φόρα το λόγο και ηταν συνεχως πρόσηλωμενος στον δρόμο
´Αλήθεια πως σε λένε ;¨ είπα σε μια προσπάθεια για σπασω τον πάγο
¨Αυτη η πληροφορία σου είναι αχρηστη , δεν πρόκειται να με ξαναδεις ποτέ ¨
¨ για χάρη του διαλόγου θα σε λέω τότε Μπάμπη ¨
¨ λοιπόν Μπαμπη ποιον θα πάμε να δούμε ; Τον Ταταρεβιτς μήπως ;¨
με κοίταξε με μισό βλέμμα και δεν μου απάντησε
Μετα απο μισή ώρα φθάσαμε κάποιο high προάστιο της Μόσχας γεμάτο με πράσινο και επιβλητικές βίλες . Στριψαμε προς την είσοδο μιας απο τις επιβλητικές . Είχε μια τεράστια μαντεμενια πόρτα που άνοιγε διάπλατα . Μου θυμιζε τις πύλες του παραδεισου έτσι όπως τα έχω δει κατα καιρούς σε κάτι καρτουν του Tex Avery . Πύλες του παραδείσου για κάποιους , πύλες της κολασεως για άλλους . Ελπίζω μόνο να μην ανοίκω στους τελευταίους . Το αυτοκίνητο σταμάτησε στην εξώπορτα του κύριου κτιρίου , η οποία ήταν ανοικτή και ένας Μπατλερ με περίμενε εκεί . Ο φίλος μου ο Μπάμπης μου έκανε νόημα να βγω απο το αυτοκίνητο και εγω φυσικά δεν του χάλασα το χατίρι . Ο Μπατλερ με οδήγησε μέσα στο τεράστιο σπίτι και με οδήγησε σε ένα σχετικά μικρό ,για τα δεδομενα Του σπιτιού , σαλόνι . Το οποίο στον ένα τοίχο είχε μια ξύλινη ογκοδη βιβλιοθήκη ασφυκτικά γεμάτη με παλιά βιβλία . Στο κέντρο είχε ένα ξύλινο χαμηλό στρογγυλό τραπεζάκι και δυο αναπαυτικες βελουδινες πολυθρόνες . Στην άλλη πλευρά είχε ένα γραφείο και απο πίσω του ένα πορτραίτο μιας κυρίας του 18ου αιώνα ,γοητευτικοτητη μια αριστοκρατισα προφανώς πιθανώς της τσαρικης αυλής . Καθώς την κοιταζα όλο και πιο πολυ αρχιζα να συνειδητοποιώ ότι αυτο το υπέροχο και αισθησιακο πρόσωπο το γνώριζα . Θεέ μου αυτή ήταν , η κάποια που της έμοιαζε παρα πολυ . Αλλα όχι ,κάποια χαρακτηριστικά σημεία του προσώπου της ήταν ακριβώς στην ιδία Θέση . Πως ήταν δυνατόν , το πορτραίτο φαινόταν παλιό . Ο χρόνος είχε αφήσει πάνω τα σημάδια του . Να ειχε απο κάποιο βιτσιο φτιαχτεί τώρα το πορτραίτο και να είχε αναπαλεωθει; Για πιο λόγο να το κάνει κάποιος αυτό; Ασυναισθητα είχα βάλει τα χέρια μου πάνω στο πορτραίτο και το χαιδευα , λες και ήθελα να νιώσω ότι ήταν αληθινό . Ίσως κατα βαθως να ήθελα να χαιδεψω εκείνη . Άκουσα μια φωνή βραχνη Απο πίσω μου με την χαρακτηριστική Ρωσσικη προφορά να μου μιλάει .
" Βλέπω αναγνωρίζεται την Βαρωνη Αναστασία , κυρία των τιμών της Τσαρινας Αικατερίνης της Β´ " ήταν όπως το είχα καταλάβει ο Ταταρεβιτς ο μυστηριώδης οικοδεσπότης μου .
¨ Την Βαρωνη δεν την γνωρίζω , αλλα έχω μείνει έκπληκτος με την τρομερή ομοιότητα με ένα γνωστο μου άτομο .¨του απάντησα
¨ Για μια κοινή μας γνωστή εννοείς ¨ με συμπλήρωσε με νόημα
¨Ωστε τελικά για αυτο πρόκειται ¨
¨ Για αυτο . Θέλω να μάθω ότι ξέρεις . Και ξέρω ότι έχεις συνηδητοποιησει ότι δεν είναι καποιος συνηθισμένος άνθρωπος . Και για λόγους ευγένιας θα σου πω την δικιά μου πλευρά της ιστορίας . Καταγομαι απο μια φτωχή οικογένεια και η ζωή μου ήταν δύσκολη απο το ξεκίνημα της . Με τα χρόνια κατάφερα να απόκτησω πλούτη , ίσως όχι και με τους πιο εντιμους τρόπους , και δύναμη . Αλλα όλα αυτα μόνο δεν φταναν ήθελα να ανέβω ένα σκαλοπάτι πάνω απο όλους . Να ξέρουν όλοι το όνομα μου και να τρέμουν απο δέος . Να γίνω ένας μικρός θεός πάνω στη Γη . Τρελό ; Ίσως . Τα τελευταία χρόνια έχω επιδοθεί σε ένα κυνήγι κάποιων ιδιαίτερων αντικειμένων , που οι θρύλοι και οι μύθοι αποδίδουν σε αυτα κάποιες ιδιαίτερες δυνάμεις . Απέκτησα αρκετά απο αυτα , κάποια αποδείχτηκαν σαβουρες , σκουπίδια , αρκετοί προσπάθησαν να με πιάσουν κορόιδο , μόνο που το μετανιωσαν πολυ αργά για αυτούς . ¨
Άκουγα τον μονόλογο του και προσπαθούσα να βγάλω έναν ειρμο σε αυτά που έλεγε . Το προφανές ήταν ότι είχα πέσει σε έναν τρελό Ρωσσο μαφιοζο , κάτι που με ανησυχούσε λίγο για να πω την Αλήθεια . Και συνέχισε ακάθεκτος τον μονόλογο του λέγοντας :
¨ η Αλήθεια είναι ότι είχα αρχίζει να κουραζομαι με αυτήν την μάταια, απο ότι φαινόταν ,σταυροφορία μου . Ώσπου μια μέρα ενώ ήμουν στο γραφείο μου και υπέγραφα κάτι χαρτιά , άνοιξε την πόρτα και μπηκε αυτή μέσα . Φορούσε ένα μαύρο χυτο με πολλές πτυχωσεις πανοφορι και ζώνες με ασημένια αγκραφες στα πλάγια . Θυμάμαι ακόμα το διαπεραστικο θόρυβο που κάνανε οι μποτες της με τα ψήλα τακουνια της, καθώς περπατούσε νωχελικα προς το μέρος μου . Είχε ίσια ξανθά μαλλιά που μοιάζαν σαν χρυσές κλωστες . Τα άμυγδαλωτα της ματιά ακόμα και όταν σε κοιτούσαν αισθανοσουνε ότι εστίαζαν στο άπειρο . Η παραμικρή της κίνηση ήταν ρευστή και εκπεμπε μια σαγηνη που δεν θα μπορούσες παρα να παγιδευτεις σε αυτήν . Έμεινα αναυδος απο το θρασσος αυτής της κοπέλας που μπηκε έτσι μέσα στο γραφείο μου . Και εξαλλος με τους υπεύθυνους ασφαλείας που την άφησαν να έρθει ως εδώ . Έχω πολλούς εχθρούς και θα μπορούσε να είναι αυτη να είναι ένας πληρωμενος εκτελεστής . Σαν να μην υπάρχω στράφηκε προς την βιβλιοθήκη μου και άρχισε να περιεργαζεται κάποιους παλιους τόμους βιβλίων που έχω εκεί . Την έβλεπα να γέρνει το κεφάλι της λίγο δεξιά καθώς έψαχνε στα ράφια . Αφού συνηρθα απο την αρχική έκπληξη την ρώτησα ποια είναι και τι ήθελε .
- δεν έχει σημασία πως με λένε , ήρθα γιατί είστε ένα πιόνι σε ένα παιχνίδι μεγαλύτερο απο σένα . Ίσως και απο μένα
Στα χέρια της πήρε έναν παλιο καθρέφτη που αυτός που μου το πούλησε ισχυρίστηκε ότι ήταν το ταλισμαν κάποιας μαγισσας απο το Σαλεμ . Φυσικά αποδείχτηκε ακόμα ένα ακριβοπληρωμενο σκουπίδι .
´´ ενδιαφέροντα πράγματα έχεις στην συλλογή σου ´´μου είπε .
´´ Άχρηστα μπιχλιμπιδια ´´ της απάντησα
´´Αχρηστα σε αυτούς που δεν μπορούν να τα χειριστούν ´´ είπε καθώς κοιτούσε τον ευατο της στον καθρέφτη . Μετα τον γύρισε προς την μεριά μου και το είδωλο της παρέμεινε εκεί . Έμεινα έκπληκτος να το κοιταω , καθώς αυτο άρχισε να μεταμορφώνεται σε ένα απόκοσμο πλάσμα που έκανε το αιμα μου να παγώσει .κρύος ιδρώτας άρχισε να με περιλουζει ενώ δεν μπορούσα να κινηθώ . Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει τόσο έντονα που νόμισα ότι θα σκάσει
´´Αρκετα ´´ είπε και τράβηξε τον καθρέφτη απο μπροστά μου . Κατευθείαν ηρέμησα και αποκαμωμενος βυθίστηκα στην καρέκλα του γραφείου μου . ´´ Λοιπόν θα σας δείξω κάποια μυστικά ´´ συνέχισε ´´αλλα πρώτα θα κάνετε κάποια πράγματα για μένα ´´ . Απο τότε ήταν η συνεχείς σύνοδος μου , και πήγαμε σε παράξενα μέρη και ανθρώπους . Με ανάγκασε να αγοράσω κάποια πράγματα, ένα απο αυτα είναι και ο πίνακας που είδε . Αλλα όταν της ζητούσα να κρατήσει το δικό της μέρος της συμφωνίας μου έλεγε ότι ακόμα δεν ήταν η ώρα , και ότι δεν ήμουν έτοιμος . Καχυποπτος καθώς ήμουν προσπαθούσα να μάθω κάτι παραπάνω για αυτήν . Το μόνο που καταφερα να βρω ήταν ένα τηλεφωνο γραμμένο σε ένα χαρτακι. Το πήρα και ήταν μια ιδιωτική ψυχιατρική κλινική στην Γενεύη . Τωρα αυτη ξαφνικά εξαφανίστηκε , και το μόνο που έχω είναι αυτο το χαρτακι . Θέλω να πας και να δεις τι βρίσκετε εκει . θα σου καλυψω όλα τα έξοδα .
- Γιατί εγω , του απάντησα
- Όταν σε είδε εδώ στην Μόσχα , κατάλαβα ότι αναστατωθηκε . Την ρώτησα ποιος εισουν . Μου είπε ότι μπορει να ήμουν ακόμα ένα πιόνι αλλα μπορει και ο Βασιλιάς . Καταλαβαίνω ότι είσαι και εσυ συνδεδεμένος σε αυτήν την κατάσταση . Την οποία και θα μου την πεις .επίσης υπάρχει και ένα ένταλμα σύλληψης μου στην Ελβετία
Έτσι και εγω με την σειρά μου είπα την ιστορία μου , τον έρωτα για αυτήν την μαγική γυναίκα που με οδήγησε σε άγνωστες για μένα αβυσσους , αλλα και σε ηδονες που ήταν υπερτερες της αμβροσια και το Νεκταρ των θεών . Πως θα την κυνηγουσα μέχρι το τέλος του κόσμου , ακόμα και αν αυτο θα ήταν ο χαμός μου .
Το επόμενο πρωί με οδήγησε ο σωφερ του στο αεροδρόμιο , και βρέθηκα να ταξιδεύω στην Γενεύη . Εκει με περιμενε ένα ακόμα μια λιμουζινα που με πήγε σε ένα πενταστερο ξενοδοχείο ,όπου τακτοποιηθηκα σε μια σουίτα . Ο Ταταρεβιτς τουλάχιστον δεν ήταν φειδωλος στα έξοδα . Πήρα τηλέφωνο στην κλινική και τους είπα ότι θα ήθελα να την επισκεφτω γιατί ήθελα να φέρω τον πατέρα μου εκει . Μου έκλεισαν ραντεβού το απόγευμα . Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο . Ελπίζα στην Θεά τύχη και στην συγχρονηκοτητα που πάντα με έδενε μαζί της .
Το απόγευμα ήμουν έξω απο τις πύλες της κλινικής , που ποιο πολυ έμοιαζε με κάποιο υπερπολυτελες εξοχικό παρα με κάποιο άσυλο . Τα βουνά και τις λίμνες της Ελβετικής εξοχης σχηματιζαν ένα γοητευτικό τοπίο , που προσδίδε στην ηρεμία του όλου σκηνικού . Ένας νοσοκομος με συνόδευσε μέχρι τα γραφεία , και αφού τελιωσαμε με τα τυπικά , τους ζήτησα να κάνω μια βόλτα στις εγκαταστάσεις , ελπίζοντας να βρω κάτι σχετικό . Κάποια στιγμή είδα ένα νοσοκομο μόνο του , και αποφάσισα να τα παίξω όλα για όλα . Είχα μαζί μου μια φωτογραφία της που μου είχε δώσει ο Ταταρεβιτς . Του την εδειξα και τον ρώτησα αν την είχε δει ποτέ . Με κοίταξε εκνευρισμένος και μου είπε με σπαστα Αγγλικά ότι αυτο που κάνω δεν είναι σωστό και θα ειδοποιήσει τον προϊστάμενο του . Τότε έκανα ακόμα μια αποφασιστική κίνηση και του έβαλα ένα χαρτονόμισμα των 500 ευρώ στο χέρι του , χορηγία και αυτο του Ταταρεβιτς . Αμέσως άλλαξε το πρόσωπο του , και μου είπε ότι με αλλα πεντακόσια θα μου έλεγε ότι ήθελα . Υπέκυψα στον εκβιασμό του .
- η Κοπέλα που μου δείχνεις είναι ασθενής μας εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια . Το πραγματικό της όνομα δεν το ξέρει κανείς . Επίσημα είναι καταχωρημενη σαν ασθενής 131 . Το προσωπικό την φωνάζει εξωτικό . Αν και δεν μιλάει σε κανένα , μπορει με τις ώρες να τραγουδάει μοιρολόγια σε μια άκρη του κήπου , σε γλώσσα άγνωστη για αυτούς .
- Είσαι σίγουρος ; Είπα με δισπιστια , πως ήταν δυνατόν να ήταν εδώ τόσο καιρο
- Δες και μόνος σου , μου είπε και μου έδειξε προσ τον κήπο .
Θεέ μου είναι δυνατόν να είναι αυτη ; Τα μαλλιά της ήταν Κάστανα αλλα είχαν την ιδια χάρη που θυμομουνα . Φορούσε μια νυχτικια ασθενούς , αλλα πάνω της δεν φαινόταν σαν ένα αχαρο κομμάτι υφασματος . Η χαρη της το έκανε να φαίνεται σαν την πιο πολυτελή τουαλέτα . Άκουμπουσε με την πλάτη της σε ένα δέντρο , και τραγουδούσε κάτι καθώς κοιτούσε τον ήλιο που εδυε . Προχώρησα προς το μέρος της , και αυτη σταμάτησε να τραγουδάει μόλις με κατάλαβε , και γύρισε προς την μεριά μου . Αποχαυνομενος έφτασα σε απόσταση αναπνοής απο το πρόσωπο της . Την κοιτουσα έκπληκτος και βυθίστηκα στα υγρά της μάτια. Χωρίς να το σκεφτώ την πίεσα με την πλάτη στο Δέντρο , και την φιλησα στο λαιμό καθώς είχε γυρισμενο το κεφάλι της . Μερικά φύλλα άρχισαν να πέφτουν πάνω μας , και οι τελευταίες χρυσές ακτίνες του ήλιου χαιδευανε το πρόσωπο της.
- Γιατί δεν με βρίσκεις ; Με ρώτησε
- δεν σε βρήκα ;
- Και όμως .... Όλα είναι σκιές . Όλα είναι το ένα και το τίποτα . Πρέπει να με σωσεις απο αυτα που θέλω . Απο αυτα που δεν είμαι . Βγάλε με στο φως . Θα γίνεις ο πρωταθλητής μου ; Θα γίνεις ο Εαυτός σου ;
- Προσπαθώ τόσο καιρο να λύσω το αίνιγμα σου . Και ακόμα Προσπαθώ . Ποιος είμαι ; Ποια είσαι ; Αποκαμωμενος γονατισα , γεμάτος σύγχυση μου ερχόταν να ουρλιαξω . Έμεινα να αγκαλιαζω μια άδεια νυχτικια
¨ Καλά ρε φίλε με παρακολουθεις¨; Του είπα λίγο απότομα .
Με κοίταξε με ένα χαμόγελο , πιο παγωμένο και από την Σιβηρία . Είχε κάτι το απόκοσμο η όλη παρουσία του . Το ανεκφραστο πρόσωπο του με τα ξανθά σχεδόν λευκά Μάλια του , και τα ανοικτά γκρι μάτια του που δεν κοιτούσαν ακριβώς σε εσένα αλλα λίγο πάνω απο σένα Επικουρουσαν σε αυτο . Επίσης ενώ ήταν τρομερά αδύνατος , ένιωθες ότι είχε την δύναμη να σου σπάσει το λαιμό σαν να ήσουν ένα παιχνιδάκι Β´ διαλογής .
¨Πρεπει να συζητήσουμε κάποια πράγματα ¨ μου είπε με Σπάστα αγγλικά και μετά απο μια αμήχανη μεγάλη σιωπή .
¨ Γιατί πρέπει ; ¨ είπα με μια προσποιητη αυθαδεια ; ¨και στο κάτω κάτω για το τι θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ;¨
¨ Νομίζω μας το ωφειλετε σαν ανταποδωση τουλάχιστον για την φροντίδα που σας παρειχαμε. Δωρεάν δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο , όσο για το τι θα μιλήσουμε θα το καταλάβετε όταν θα ερθει η ώρα . Θα πάμε έξω όπου έχω το αυτοκίνητο μου και θα σας πάω στο αφεντικό μου . Εκεί θα μιλήσετε !¨
Το ένστικτο μου είχε δίκιο . Αυτός πλήρωσε το Νοσοκομείο . Άραγε το αφεντικό του να ήταν ο Ταταρεβιτς και να ήθελε πληροφορίες για την καινούργια του φίλη ;
¨και αν αρνηθω ;¨ είπα διστακτικα ;
¨ Νομίζω ότι καταλαβαίνεται ηδη ότι δεν είναι προς το συμφέρον σας μια άρνηση για πολλούς και όχι ευχαριστους λόγους ¨ και ήδη μια πολυ αόρατη αλλα υπαρκτή απειλή άρχισε να αιωρείται στον αέρα .
¨ Οκ , πάμε ¨ είπα και αφού σκουπησα τα χέρια μου με μια χαρτοπετσετα , σηκωθηκα και πήγα στο αυτοκίνητο που μου υπεδηξε , ένα θηριωδες Τζιπακι Μαύρο φυσικά . Εκατσα στην θέση του συνοδηγου και καρδιά μου έτρεχε σαν τρελή απο την αγωνία για το τι θα αντιμετωπιζα . Είχα ακούσει για την σκληρότητα των Ρώσων μαφιοζων , και οΤαταρεβιτς ήταν ο χειρότερος απο όλους , αν αυτός ήταν που θα συναντουσα . Κατα την διάρκεια της διαδρομής δεν μου απεύθυνε ούτε μια φόρα το λόγο και ηταν συνεχως πρόσηλωμενος στον δρόμο
´Αλήθεια πως σε λένε ;¨ είπα σε μια προσπάθεια για σπασω τον πάγο
¨Αυτη η πληροφορία σου είναι αχρηστη , δεν πρόκειται να με ξαναδεις ποτέ ¨
¨ για χάρη του διαλόγου θα σε λέω τότε Μπάμπη ¨
¨ λοιπόν Μπαμπη ποιον θα πάμε να δούμε ; Τον Ταταρεβιτς μήπως ;¨
με κοίταξε με μισό βλέμμα και δεν μου απάντησε
Μετα απο μισή ώρα φθάσαμε κάποιο high προάστιο της Μόσχας γεμάτο με πράσινο και επιβλητικές βίλες . Στριψαμε προς την είσοδο μιας απο τις επιβλητικές . Είχε μια τεράστια μαντεμενια πόρτα που άνοιγε διάπλατα . Μου θυμιζε τις πύλες του παραδεισου έτσι όπως τα έχω δει κατα καιρούς σε κάτι καρτουν του Tex Avery . Πύλες του παραδείσου για κάποιους , πύλες της κολασεως για άλλους . Ελπίζω μόνο να μην ανοίκω στους τελευταίους . Το αυτοκίνητο σταμάτησε στην εξώπορτα του κύριου κτιρίου , η οποία ήταν ανοικτή και ένας Μπατλερ με περίμενε εκεί . Ο φίλος μου ο Μπάμπης μου έκανε νόημα να βγω απο το αυτοκίνητο και εγω φυσικά δεν του χάλασα το χατίρι . Ο Μπατλερ με οδήγησε μέσα στο τεράστιο σπίτι και με οδήγησε σε ένα σχετικά μικρό ,για τα δεδομενα Του σπιτιού , σαλόνι . Το οποίο στον ένα τοίχο είχε μια ξύλινη ογκοδη βιβλιοθήκη ασφυκτικά γεμάτη με παλιά βιβλία . Στο κέντρο είχε ένα ξύλινο χαμηλό στρογγυλό τραπεζάκι και δυο αναπαυτικες βελουδινες πολυθρόνες . Στην άλλη πλευρά είχε ένα γραφείο και απο πίσω του ένα πορτραίτο μιας κυρίας του 18ου αιώνα ,γοητευτικοτητη μια αριστοκρατισα προφανώς πιθανώς της τσαρικης αυλής . Καθώς την κοιταζα όλο και πιο πολυ αρχιζα να συνειδητοποιώ ότι αυτο το υπέροχο και αισθησιακο πρόσωπο το γνώριζα . Θεέ μου αυτή ήταν , η κάποια που της έμοιαζε παρα πολυ . Αλλα όχι ,κάποια χαρακτηριστικά σημεία του προσώπου της ήταν ακριβώς στην ιδία Θέση . Πως ήταν δυνατόν , το πορτραίτο φαινόταν παλιό . Ο χρόνος είχε αφήσει πάνω τα σημάδια του . Να ειχε απο κάποιο βιτσιο φτιαχτεί τώρα το πορτραίτο και να είχε αναπαλεωθει; Για πιο λόγο να το κάνει κάποιος αυτό; Ασυναισθητα είχα βάλει τα χέρια μου πάνω στο πορτραίτο και το χαιδευα , λες και ήθελα να νιώσω ότι ήταν αληθινό . Ίσως κατα βαθως να ήθελα να χαιδεψω εκείνη . Άκουσα μια φωνή βραχνη Απο πίσω μου με την χαρακτηριστική Ρωσσικη προφορά να μου μιλάει .
" Βλέπω αναγνωρίζεται την Βαρωνη Αναστασία , κυρία των τιμών της Τσαρινας Αικατερίνης της Β´ " ήταν όπως το είχα καταλάβει ο Ταταρεβιτς ο μυστηριώδης οικοδεσπότης μου .
¨ Την Βαρωνη δεν την γνωρίζω , αλλα έχω μείνει έκπληκτος με την τρομερή ομοιότητα με ένα γνωστο μου άτομο .¨του απάντησα
¨ Για μια κοινή μας γνωστή εννοείς ¨ με συμπλήρωσε με νόημα
¨Ωστε τελικά για αυτο πρόκειται ¨
¨ Για αυτο . Θέλω να μάθω ότι ξέρεις . Και ξέρω ότι έχεις συνηδητοποιησει ότι δεν είναι καποιος συνηθισμένος άνθρωπος . Και για λόγους ευγένιας θα σου πω την δικιά μου πλευρά της ιστορίας . Καταγομαι απο μια φτωχή οικογένεια και η ζωή μου ήταν δύσκολη απο το ξεκίνημα της . Με τα χρόνια κατάφερα να απόκτησω πλούτη , ίσως όχι και με τους πιο εντιμους τρόπους , και δύναμη . Αλλα όλα αυτα μόνο δεν φταναν ήθελα να ανέβω ένα σκαλοπάτι πάνω απο όλους . Να ξέρουν όλοι το όνομα μου και να τρέμουν απο δέος . Να γίνω ένας μικρός θεός πάνω στη Γη . Τρελό ; Ίσως . Τα τελευταία χρόνια έχω επιδοθεί σε ένα κυνήγι κάποιων ιδιαίτερων αντικειμένων , που οι θρύλοι και οι μύθοι αποδίδουν σε αυτα κάποιες ιδιαίτερες δυνάμεις . Απέκτησα αρκετά απο αυτα , κάποια αποδείχτηκαν σαβουρες , σκουπίδια , αρκετοί προσπάθησαν να με πιάσουν κορόιδο , μόνο που το μετανιωσαν πολυ αργά για αυτούς . ¨
Άκουγα τον μονόλογο του και προσπαθούσα να βγάλω έναν ειρμο σε αυτά που έλεγε . Το προφανές ήταν ότι είχα πέσει σε έναν τρελό Ρωσσο μαφιοζο , κάτι που με ανησυχούσε λίγο για να πω την Αλήθεια . Και συνέχισε ακάθεκτος τον μονόλογο του λέγοντας :
¨ η Αλήθεια είναι ότι είχα αρχίζει να κουραζομαι με αυτήν την μάταια, απο ότι φαινόταν ,σταυροφορία μου . Ώσπου μια μέρα ενώ ήμουν στο γραφείο μου και υπέγραφα κάτι χαρτιά , άνοιξε την πόρτα και μπηκε αυτή μέσα . Φορούσε ένα μαύρο χυτο με πολλές πτυχωσεις πανοφορι και ζώνες με ασημένια αγκραφες στα πλάγια . Θυμάμαι ακόμα το διαπεραστικο θόρυβο που κάνανε οι μποτες της με τα ψήλα τακουνια της, καθώς περπατούσε νωχελικα προς το μέρος μου . Είχε ίσια ξανθά μαλλιά που μοιάζαν σαν χρυσές κλωστες . Τα άμυγδαλωτα της ματιά ακόμα και όταν σε κοιτούσαν αισθανοσουνε ότι εστίαζαν στο άπειρο . Η παραμικρή της κίνηση ήταν ρευστή και εκπεμπε μια σαγηνη που δεν θα μπορούσες παρα να παγιδευτεις σε αυτήν . Έμεινα αναυδος απο το θρασσος αυτής της κοπέλας που μπηκε έτσι μέσα στο γραφείο μου . Και εξαλλος με τους υπεύθυνους ασφαλείας που την άφησαν να έρθει ως εδώ . Έχω πολλούς εχθρούς και θα μπορούσε να είναι αυτη να είναι ένας πληρωμενος εκτελεστής . Σαν να μην υπάρχω στράφηκε προς την βιβλιοθήκη μου και άρχισε να περιεργαζεται κάποιους παλιους τόμους βιβλίων που έχω εκεί . Την έβλεπα να γέρνει το κεφάλι της λίγο δεξιά καθώς έψαχνε στα ράφια . Αφού συνηρθα απο την αρχική έκπληξη την ρώτησα ποια είναι και τι ήθελε .
- δεν έχει σημασία πως με λένε , ήρθα γιατί είστε ένα πιόνι σε ένα παιχνίδι μεγαλύτερο απο σένα . Ίσως και απο μένα
Στα χέρια της πήρε έναν παλιο καθρέφτη που αυτός που μου το πούλησε ισχυρίστηκε ότι ήταν το ταλισμαν κάποιας μαγισσας απο το Σαλεμ . Φυσικά αποδείχτηκε ακόμα ένα ακριβοπληρωμενο σκουπίδι .
´´ ενδιαφέροντα πράγματα έχεις στην συλλογή σου ´´μου είπε .
´´ Άχρηστα μπιχλιμπιδια ´´ της απάντησα
´´Αχρηστα σε αυτούς που δεν μπορούν να τα χειριστούν ´´ είπε καθώς κοιτούσε τον ευατο της στον καθρέφτη . Μετα τον γύρισε προς την μεριά μου και το είδωλο της παρέμεινε εκεί . Έμεινα έκπληκτος να το κοιταω , καθώς αυτο άρχισε να μεταμορφώνεται σε ένα απόκοσμο πλάσμα που έκανε το αιμα μου να παγώσει .κρύος ιδρώτας άρχισε να με περιλουζει ενώ δεν μπορούσα να κινηθώ . Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει τόσο έντονα που νόμισα ότι θα σκάσει
´´Αρκετα ´´ είπε και τράβηξε τον καθρέφτη απο μπροστά μου . Κατευθείαν ηρέμησα και αποκαμωμενος βυθίστηκα στην καρέκλα του γραφείου μου . ´´ Λοιπόν θα σας δείξω κάποια μυστικά ´´ συνέχισε ´´αλλα πρώτα θα κάνετε κάποια πράγματα για μένα ´´ . Απο τότε ήταν η συνεχείς σύνοδος μου , και πήγαμε σε παράξενα μέρη και ανθρώπους . Με ανάγκασε να αγοράσω κάποια πράγματα, ένα απο αυτα είναι και ο πίνακας που είδε . Αλλα όταν της ζητούσα να κρατήσει το δικό της μέρος της συμφωνίας μου έλεγε ότι ακόμα δεν ήταν η ώρα , και ότι δεν ήμουν έτοιμος . Καχυποπτος καθώς ήμουν προσπαθούσα να μάθω κάτι παραπάνω για αυτήν . Το μόνο που καταφερα να βρω ήταν ένα τηλεφωνο γραμμένο σε ένα χαρτακι. Το πήρα και ήταν μια ιδιωτική ψυχιατρική κλινική στην Γενεύη . Τωρα αυτη ξαφνικά εξαφανίστηκε , και το μόνο που έχω είναι αυτο το χαρτακι . Θέλω να πας και να δεις τι βρίσκετε εκει . θα σου καλυψω όλα τα έξοδα .
- Γιατί εγω , του απάντησα
- Όταν σε είδε εδώ στην Μόσχα , κατάλαβα ότι αναστατωθηκε . Την ρώτησα ποιος εισουν . Μου είπε ότι μπορει να ήμουν ακόμα ένα πιόνι αλλα μπορει και ο Βασιλιάς . Καταλαβαίνω ότι είσαι και εσυ συνδεδεμένος σε αυτήν την κατάσταση . Την οποία και θα μου την πεις .επίσης υπάρχει και ένα ένταλμα σύλληψης μου στην Ελβετία
Έτσι και εγω με την σειρά μου είπα την ιστορία μου , τον έρωτα για αυτήν την μαγική γυναίκα που με οδήγησε σε άγνωστες για μένα αβυσσους , αλλα και σε ηδονες που ήταν υπερτερες της αμβροσια και το Νεκταρ των θεών . Πως θα την κυνηγουσα μέχρι το τέλος του κόσμου , ακόμα και αν αυτο θα ήταν ο χαμός μου .
Το επόμενο πρωί με οδήγησε ο σωφερ του στο αεροδρόμιο , και βρέθηκα να ταξιδεύω στην Γενεύη . Εκει με περιμενε ένα ακόμα μια λιμουζινα που με πήγε σε ένα πενταστερο ξενοδοχείο ,όπου τακτοποιηθηκα σε μια σουίτα . Ο Ταταρεβιτς τουλάχιστον δεν ήταν φειδωλος στα έξοδα . Πήρα τηλέφωνο στην κλινική και τους είπα ότι θα ήθελα να την επισκεφτω γιατί ήθελα να φέρω τον πατέρα μου εκει . Μου έκλεισαν ραντεβού το απόγευμα . Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο . Ελπίζα στην Θεά τύχη και στην συγχρονηκοτητα που πάντα με έδενε μαζί της .
Το απόγευμα ήμουν έξω απο τις πύλες της κλινικής , που ποιο πολυ έμοιαζε με κάποιο υπερπολυτελες εξοχικό παρα με κάποιο άσυλο . Τα βουνά και τις λίμνες της Ελβετικής εξοχης σχηματιζαν ένα γοητευτικό τοπίο , που προσδίδε στην ηρεμία του όλου σκηνικού . Ένας νοσοκομος με συνόδευσε μέχρι τα γραφεία , και αφού τελιωσαμε με τα τυπικά , τους ζήτησα να κάνω μια βόλτα στις εγκαταστάσεις , ελπίζοντας να βρω κάτι σχετικό . Κάποια στιγμή είδα ένα νοσοκομο μόνο του , και αποφάσισα να τα παίξω όλα για όλα . Είχα μαζί μου μια φωτογραφία της που μου είχε δώσει ο Ταταρεβιτς . Του την εδειξα και τον ρώτησα αν την είχε δει ποτέ . Με κοίταξε εκνευρισμένος και μου είπε με σπαστα Αγγλικά ότι αυτο που κάνω δεν είναι σωστό και θα ειδοποιήσει τον προϊστάμενο του . Τότε έκανα ακόμα μια αποφασιστική κίνηση και του έβαλα ένα χαρτονόμισμα των 500 ευρώ στο χέρι του , χορηγία και αυτο του Ταταρεβιτς . Αμέσως άλλαξε το πρόσωπο του , και μου είπε ότι με αλλα πεντακόσια θα μου έλεγε ότι ήθελα . Υπέκυψα στον εκβιασμό του .
- η Κοπέλα που μου δείχνεις είναι ασθενής μας εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια . Το πραγματικό της όνομα δεν το ξέρει κανείς . Επίσημα είναι καταχωρημενη σαν ασθενής 131 . Το προσωπικό την φωνάζει εξωτικό . Αν και δεν μιλάει σε κανένα , μπορει με τις ώρες να τραγουδάει μοιρολόγια σε μια άκρη του κήπου , σε γλώσσα άγνωστη για αυτούς .
- Είσαι σίγουρος ; Είπα με δισπιστια , πως ήταν δυνατόν να ήταν εδώ τόσο καιρο
- Δες και μόνος σου , μου είπε και μου έδειξε προσ τον κήπο .
Θεέ μου είναι δυνατόν να είναι αυτη ; Τα μαλλιά της ήταν Κάστανα αλλα είχαν την ιδια χάρη που θυμομουνα . Φορούσε μια νυχτικια ασθενούς , αλλα πάνω της δεν φαινόταν σαν ένα αχαρο κομμάτι υφασματος . Η χαρη της το έκανε να φαίνεται σαν την πιο πολυτελή τουαλέτα . Άκουμπουσε με την πλάτη της σε ένα δέντρο , και τραγουδούσε κάτι καθώς κοιτούσε τον ήλιο που εδυε . Προχώρησα προς το μέρος της , και αυτη σταμάτησε να τραγουδάει μόλις με κατάλαβε , και γύρισε προς την μεριά μου . Αποχαυνομενος έφτασα σε απόσταση αναπνοής απο το πρόσωπο της . Την κοιτουσα έκπληκτος και βυθίστηκα στα υγρά της μάτια. Χωρίς να το σκεφτώ την πίεσα με την πλάτη στο Δέντρο , και την φιλησα στο λαιμό καθώς είχε γυρισμενο το κεφάλι της . Μερικά φύλλα άρχισαν να πέφτουν πάνω μας , και οι τελευταίες χρυσές ακτίνες του ήλιου χαιδευανε το πρόσωπο της.
- Γιατί δεν με βρίσκεις ; Με ρώτησε
- δεν σε βρήκα ;
- Και όμως .... Όλα είναι σκιές . Όλα είναι το ένα και το τίποτα . Πρέπει να με σωσεις απο αυτα που θέλω . Απο αυτα που δεν είμαι . Βγάλε με στο φως . Θα γίνεις ο πρωταθλητής μου ; Θα γίνεις ο Εαυτός σου ;
- Προσπαθώ τόσο καιρο να λύσω το αίνιγμα σου . Και ακόμα Προσπαθώ . Ποιος είμαι ; Ποια είσαι ; Αποκαμωμενος γονατισα , γεμάτος σύγχυση μου ερχόταν να ουρλιαξω . Έμεινα να αγκαλιαζω μια άδεια νυχτικια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου