Κύκλος Τρίτος : Ενα Νέο Τέλος - Μια Νέα Αρχή

Ο χειμώνας του 1751 ήταν πολυ βαρύς στην πρωτεύουσα της ρωσικής αυτοκρατορίας . Τα χιονιά σαν μια παχιά γούνα είχαν καλύψει τα δέντρα και το κρύο έκανε τους φρουρούς των ανακτόρων να καταριουντε τις ιδιοτροπιες της Βαρόνης . Αγαπούσε πολυ τα χιονιά . Άφηνε βαθιά αποτυπώματα καθώς περπατούσε στο Φρεσκο χιόνι , περιδιαβαίνοντας τους κήπους του Κρεμλινου . Οι φρουροί της ,αναρωτιωντουσαν ποτέ επιτέλους το κρύο θα την νικουσε και θα αποζητουσε την θερμη του μεγάλου τζακιου, για να τελείωνε και το δικό τους μαρτύριο . Έξι χρόνια ήταν φυλακισμένη η Βαρόνη σε αυτό το χρυσό κλουβί , μαζί με την αυτοκρατειρα Αικατερίνη , και το απόλυτο λευκό του χιονισμενου τοπίου της έδινε ένα σπάνιο αίσθημα ελευθερίας . Έξι χρόνια εξαναγκασμενη ακόλουθος της αυτοκρατειρας , από τα τερτίπια του πατέρα της που αποζητουσε ισχυρές
διασυνδέσεις στους κύκλους της αριστοκρατικης Ρωσίας . Πολλές σκέψεις πλυμμηριζαν το μυαλό της . Την θεωρούσαν ήδη σε ηλικία γάμου και έπρεπε να παντρευτεί . Και πόσοι δεν έπεσαν θύματα της απαράμιλλης ομορφιάς της . Τα Χρυσα ίσια της μάλια που στόλιζαν το Αγγελικό της πρόσωπο , και στροβιλιζονταν σαν να είχαν δικια τους ζωή σε κάθε κίνηση της κεφαλής της ,πλανευαν σε ένα μυστικιστικο χορό όποιον την αντικρυζε . Περπατούσε με τόση χάρη που πολλοί νόμιζαν πως ο αέρας παραμεριζε για να περάσει . Και όμως το βλέμμα της πάντα κοιτούσε στο κενό ή κάπου πέρα από αυτο τον κόσμο όπως πολλοί είχαν επισημάνει . Όμως μέσα της ήξερε ότι ήταν διαφορετική , πως η μοίρα της δεν ήταν να γίνει η γυναίκα κάποιου αριστοκράτη η αξιωματούχου . Μια υπηρέτρια ήρθε τρέχοντας προς την μεριά της . Την ειδοποίησε ότι η κυρία που περίμενε ήρθε . ´´ Ωραία ¨ μονολογησε και της είπε να την οδηγήσει στο δωμάτιο της. Με γοργό βήμα η Βαρόνη πήγε προς τα ανάκτορα προς μεγάλη ανακούφιση των φρουρών της . Όταν έφθασε στο δωματιο της έβγαλε το πανοφωρι της και έκατσε στην αγαπημένη της καρέκλα . Σύντομα άκουσε έναν χτυπο στην πόρτα της . Ήταν η υπηρέτρια και απο πίσω της ήταν σκυφτη μια ηλικιωμένη κυρία . ¨ Μαντμαζελ Ζαφιρ ;¨ ρώτησε μάλλον παγερα η Βαρόνη . Η σκυφτη γυναίκα εγνεψε καταφατικά . Όταν έφυγε η υπηρέτρια, το βλέμμα της έδειξε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Καθήσανε σε ένα μικρό στρόγγυλο ξύλινο τραπεζάκι που ήταν σχεδόν στο κέντρο του δωματίου , και η Βαρόνη πρόσφερε μια κούπα με ζεστό τσάι στην Μαντμαζελ Ζαφιρ . Κοιταζόντουσαν και οι δύο με μια αμήχανη σιωπή , και αποφάσισε να σπάσει πρώτη τον πάγο η Βαρόνη :
- Λοιπόν ;
- Τι λοιπόν Βαρόνη μου ; εσείς με καλέσατε να σας δω , της απάντησε λίγο απότομα και ίσως λίγο εκνευρισμένα
- Αν και δεν μου αρέσει ο τόνος σου , κάτι που θα ήταν αρκετό να για να σε ρίξω στα σκυλιά που φρουρούν τα ανάκτορα , έμαθα ότι είστε ένα αρκετά προικισμένο άτομο . Κάτι που με ενδιαφέρει πολύ. Έμαθα ότι μπορείτε να βλέπετε πράγματα που οι άλλοι δεν μπορούν . Πράγματα που κάποτε θα γίνουν . Αν και άκουσα και κάποιες ακόμα πιο ανατριχιαστικές φήμες , ότι ελέγχεται τα δαιμόνια καλύτερα  από το Σολομώντα.
Η Ηλικιωμένο Κυρία έβγαλε ένα παρατεταμένο πνιχτό γέλιο ,και όταν ηρέμησε της είπε
- Βαρόνη μου οι υπηρέτριες του παλατιού εκτός του ότι έχουν πολύ μεγάλη γλώσσα ,έχουν και πολύ μεγάλη φαντασία . Δεν θα σας κοροϊδέψω και σας , με ανόητα κόλπα όπως τις απλοϊκές χωριάτισσες για να βγάλω λίγο ψωμί και ίσως κάποιο μπουκάλι κρασί.
- Επιμένω πες μου !!!!! είπε  και σηκώθηκε  από την καρέκλα της σε μια προσπάθεια επιβολής
- Τι θέλεις να μάθεις ; Ποιον θα παντρευτείς; Αν θα κάνεις παιδιά ; Αν σε αγαπάει ο Παύλος ,Ο Ιβάν ή ο Λεονάρδος   ; Πότε θα πεθάνεις ;
- Θέλω να μάθω πως το κάνεις , της απάντησε χαμηλόφωνα
Η     Μαντμαζελ Ζαφιρ φάνηκε να μένει έκπληκτη σαν να μην περίμενε μια τέτοια απάντηση . Την κοίταξε πιο έντονα εστιάζοντας με ένταση σε ένα σημείο λίγο πιο πάνω από το κεφάλι της .
- Τι ανόητη που είμαι , πως δεν το πρόσεξα; Αυτή η διάχυτη και διαυγή αύρα , ναι μάλλον .... μουρμουρούσε   η ηλικιωμένη κυρία καθώς είχε καρφωμένο το βλέμμα της πάνω της .
- Τι είναι αυτά που λες ; είπε η Βαρόνη που είχε αρχίζει να ταράζεται από το επίμονο βλέμμα της
- Έχεις νιώσει ποτέ να πετάς ενώ δεν κοιμάσαι ; Να νιώθεις ότι κάτι υπάρχει εκεί που δεν υπάρχει τίποτα.;Μικρά πράγματα που θέλεις , να γίνονται πραγματικότητα ;
- Ναι... Που το ξέρεις ; Αυτά δεν τολμώ να τα πω ούτε στις φίλες μου
- Χαχα .... Όντα σαν και εσάς δεν έχουν πραγματικούς φίλους και φίλες . Μπορεί ο Βοσκός να γίνει πραγματικός φίλος με ένα πρόβατο . Αλλά δεν ξέρεις τίποτα , είσαι εγκλωβισμένη σε μια ανθρώπινη πραγματικότητα . Δεν έχεις ιδέα τι είσαι
Η Βαρόνη έμεινε αποσβολωμένη από τα λόγια της Κυρίας , και δεν ήξερε αν την Δούλευε ή ήταν μια τρελή η κάποιος συνδυασμός των δύο  . Σηκώθηκε από το τραπέζι και άρχισε να περπατάει νευρικά μέσα στο δωμάτιο . Σηκώθηκε και η Μαντμαζελ Ζαφιρ και της αποχαιρέτησε λέγοντάς της :
- Αν θες πραγματικά να σηκώσεις το πέπλο της πραγματικότητας και να ρίξεις μια ματιά πίσω από αυτό τότε έλα έξω από τα κοιμητήρια του Troyekurovskoye   και συνάντησε με έξω από την Εκκλησία του Αγίου Νικολάου τα μεσάνυχτα . Αλλιώς Παντρέψου έναν ακόμα φαύλο ευγενή , κάνε επτά παιδιά .... και πέθανε !!! Είπε και έφυγε γελώντας σαρκαστικά .
Η Βαρόνη ήταν συγχυσμένη και εξιταρισμένη ταυτόχρονα . Πως τόλμησε και της μίλησε έτσι εκείνη ... η παλιόγρια . Αλλά μέσα στο μυαλό της είχαν εντυπωθεί με πυρωμένο σίδερο τα λόγια της . Όσο πλησίαζε η νύχτα τόσο πιο πολύ μέσα της την έζωνε η αμφιβολία και η περιέργεια . Στις Εννιά είχαν αποσυρθεί όλοι στα δωμάτια τους  για το βράδυ . Έπεσε και αυτή να κοιμηθεί διαβάζοντας ένα σαχλό ρομάντζο . Μισή ώρα το κρατούσε στα χέρια της και δεν διάβασε ούτε μια  λέξη  . Συνεχεία σκεφτόταν τα λόγια της Παλιόγριας ,όπως την αποκαλούσε .  Τελικά δεν άντεξε και αποφάσισε να πάει στο ραντεβού. Έδεσε τα Μαλλιά της έναν στριφογυριστό κότσο πάνω στο κεφάλι της , φόρεσε την χειμερινή στολή της κυνηγεσίας   και την πιο χοντρή γούνα που είχε και πήγε στους σταύλους να πάρει το άλογο της . Στην πύλη ο Φρουρός την ρώτησε που πήγαινε τέτοια ώρα και αν είχε άδεια για αυτό . Του απάντησε ότι την έστελνε σε μυστική αποστολή η ίδια η Αυτοκράτειρα, και του είπε αν ήθελε ο ίδιος να πάει να την ρωτήσει . Ήταν γνωστές πλέον οι "Μυστικές" Αποστολές της Αυτοκράτειρας που συνήθως αφορούσαν κάποιον εραστή ή και παραπάνω . Και η ζωή ήταν τόσο φθηνή στην Ρωσική  Αυτοκρατορία, οπότε και ο φρουρός έκανε μια λοξή ματιά και Η Βαρόνη έφυγε καλπάζοντας προς τα κοιμητήρια .

 Η απόσταση δεν ήταν πολύ μεγάλη ειδικά με τους δρόμους άδειους να φωτίζονται από μια λαμπερή πανσέληνο . Αλλά είχε ξεκινήσει αργά και δεν είχε ρολόι για να ξέρει αν ήταν στην ώρα της . Όταν άρχισε να βλέπει από μακριά το Troyekurovskoye   αναθάρρησε και άρχισε να καλπάζει όλο και πιο γρήγορα. Κοντά στον Ναό του Αγίου Νικολάου ξέζεψε και έδεσε το άλογο της σε ένα παρακείμενο δέντρο . Περπατουσε κάτω από το φως της Σελήνης και έψαχνε  την   Μαντμαζελ Ζαφιρ. Όσο δεν την έβρισκε , ένιωθε  σαν ηλίθια που πίστεψε στα λόγια μιας τρελής . 

- Ήρθες Τελικά , είπε η με βραχνή φωνή η Μαντμαζελ Ζαφιρ που εμφανίστηκε από το πουθενά πίσω από την Βαρόνη και της έδωσε την μεγαλύτερη τρομάρα της ζωής  της.

Η Μαντμαζελ Ζαφιρ δεν φαινόταν πια σαν μια ηλικιωμένη κυρία . Δεν ήταν σκυφτή και στεκόταν αγέρωχη κάτω από το σεληνόφως . Κοίταξε την σκιά της και νόμιζε ότι της έπαιζαν παιχνίδια τα μάτια της , γιατί δεν είχε το συγκεκριμένο περίγραμμα ενός ανθρώπου αλλά άλλαζε συνέχεια μορφή σαν όπως θα έκανε μια σταγόνα μελάνης όταν πέφτει μέσα σε ένα ποτήρι νερό και περιδινίζεται . Ενιωθε μια απόκοσμη δύναμη να εκπέμπεται από αυτήν και ασυναίσθητα είχε ανατριχιάσει ολόκληρη . Ήθελε να αρχίσει να τρέχει μακρυά της να παει να βρει τον φαύλο ευγενή  της και να της κάνει εφτα παιδιά. Εκείνη την στιγμή έπαψε να νιώθει σαν ιδιαίτερη και ξεχωριστή όπως ένοιωθε σε όλη της την ζωή . Δεν ήθελε τίποτα από όλα αυτά πια  . Μόνο να φύγει . Γιατί ένα οδυνηρό προαίσθημα είχε ξεπροβάλει από μια σκοτεινή γωνία του μυαλού της : αυτό το βράδυ θα πεθάνει! Παρόλα αυτά ένιωθε σαν μια μαριονέτα στην θέληση της Ζαφιρ και βουβά ακολουθούσε  κάθε της βήμα . Βρεθήκανε μπροστά στον πέτρινο τοίχο των Νεκροταφείων που είχε ύψος σχεδόν διπλάσιο    από το δικό της . Αλλά αυτό δεν ανέκοψε την πορεία της Μαντμαζελ Ζαφιρ. Πέρασε μέσα από τον τοίχο σαν να μην υπήρχε . Και η Βαρόνη συνέχισε την υπνωτισμένη της πορεία , και λίγο πριν συγκρουστεί , όπως νόμιζε, με μια μάζα από πέτρες   διαπίστωσε ότι ο τοίχος είχε ένα κενό στην συνέχεια του , το οποίο δεν μπορούσε να το δει πιο μπροστά . Σαν να κατάλαβε την έκπληξη της η Μαντμαζελ Ζαφιρ της είπε ότι δεν βλέπουν όλα τα μάτια τα ίδια πράγματα . Γύρω της έβλεπε πια τους τάφους και αγωνιούσε για την συνέχεια . Κάποια στιγμή φτάσανε κάτω από ένα τεράστιο γερασμένο δέντρο και σταματήσανε . Ένιωθε τα πόδια της να μην την κρατούν άλλο και έκατσε πάνω σε ένα μνήμα που ήταν εκεί κοντά . Τρομοκρατημένη και με την καρδιά της να χτυπάει σε ένα φρενήρη ρυθμό κατάφερε  ψελλίζοντας να μιλήσει

- Θα με σκοτώσεις;

- Εξαρτάται με το τι εννοείς ζωή και τι θάνατο , της απάντησε χαμογελώντας . Πρέπει να ξεφύγεις από  αυτόν τον διαχωρισμό . Όλα είναι ενέργεια . Τίποτα πραγματικά ποτέ δεν πεθαίνει. Απλώς αλλάζουν μορφή . Το νερό όταν το πιεις παύει να είναι νερό ; Μπορεί πλέον να μην είναι ποτάμι αλλά να είναι αίμα . Όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους  με αόρατες κλωστές σε παράξενα μοτίβα . Περίτεχνος ιστός  μιας κοσμικής αράχνης  . Η συνείδηση , ή ύπαρξη μάλλον καθε όντος είναι ένας πλεγμένος κόμβος πάνω σε αυτον τον ιστό . Αν θες να τον διατηρήσεις πρέπει να σπαταλάς ενέργεια. Οσο πιο περίπλοκος ο κόμβος τόσο πιο πολύ η ενέργεια που χρειάζεται αλλά και τόσο πιο πολύ η ενέργεια που περιέχει . Το πρόβατο τρώει το χορτάρι και ο Άνθρωπος το πρόβατο . Κάποια άλλα ανώτερα όντα χρειάζονται την Ενέργεια των ανθρώπων. Τίποτα δεν υπάρχει χωρίς κόστος .

- Με έφερες εδώ για να μου κάνεις μάθημα όπως ο Πάλιος Δάσκαλός μου ; Τι νόημα έχουν όλα αυτά ; είπε ζαλισμένη από τις πολλές πληροφορίες που άκουσε 

- Άκουσε με προσεκτικά και θα καταλάβεις αργότερα . Με τον καιρό . Με τα χρόνια. Τους αιώνες  . Αλλά τώρα πρέπει να πιεις αυτό . Και έβγαλε ένα μικρό ασημένιο φιαλίδιο από το φόρεμα της και το έδωσε στην Βαρόνη .
- Είναι Δηλητήριο ; την ρώτησε
- Φυσικά και είναι . Αλλά είναι και ένα   κλειδί . Από σένα εξαρτάται . Σήμερα μπορεί να πεθάνει μια Βαρόνη  και να γεννηθεί μια θεά !!! Πιες τώρα !!! Της είπε με επιβλητική φωνή . Η Βαρόνη σήκωσε το Φιαλίδιο αλλά δεν μπορούσε να το βάλει στο στόμα της , την είχε κυριεύσει ο φόβος . Η Ζαφίρ της έπιασε το χέρι μαζί με το φιαλίδιο και το έβαλε στο στόμα της . Το υγρό ήταν πικρό πολύ στην αρχή και μετά γινόταν πολύ γλυκό . Μόλις άδειασε πέταξε κάτω στο χώμα το φιαλίδιο . Μέσα σε δευτερόλεπτα άρχισε να νιώθει σαν μεθυσμένη , αλλά είχε καθαρή την σκέψη . Πολύ πιο καθαρή από κάθε άλλη φορά. Τα πράγματα άρχισαν γύρω της να γυρίζουν και άλλα να γίνονται πιο φωτεινά και άλλα πιο σκοτεινά . Τα χρώματα άρχισαν να ξεθωριάζουν . Ταυτόχρονα είχε παραλύσει ολόκληρη και ήταν ξαπλωμένη στο έδαφος . Και τότε άρχισε ο Πόνος . Στην αρχή είχε ένα γλυκό πόνο στην κοιλιά της αλλά σιγά σιγά αυξανόταν σε ένταση . Στο τέλος είχε κυριεύσει το σώμα της ένας ανείπωτος πόνος , που όμοιο του δεν είχε βιώσει ούτε στο ελάχιστο. Ο πόνος άρχισε να την τρελαίνει και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτόν , ούτε καν να φωνάξει .Σύντομα άρχισε να έχει σπασμούς και να βγάζει αφρούς από το στόμα της .
- Σήκω !!! Είπε φωνάζοντας η Ζαφιρ . Σήκω αλλιώς θα χαθείς για πάντα . Σήκω και γίνε μια Θεά .
Η Βαρόνη Προσπάθησε να κάνει μια προσπάθεια να σηκωθεί αλλά ήταν αδύνατο να κινήσει το παραλυμένο και σε σπασμούς σώμα της . Προσπάθησε να συγκεντρωθεί μέσα από τους πόνους που ένιωθε και με όλο της το είναι ήθελε να σηκωθεί . Άρχισε να νιώθει ένα παράξενο συναίσθημα ότι σαν κάτι να μπορούσε να κινήσει , αλλά χωρίς να την ακολουθεί το σώμα της . Αυτό της έδωσε ένα καινούργιο κουράγιο και με υπεράνθρωπη τελική προσπάθεια , ένιωσε ότι σηκώθηκε . Ο πόνος σταμάτησε και ένα ζεστό αίσθημα ανακούφισης την πλημμύρισε. Η νύχτα ήταν πλέον τόσο φωτεινή και νόμιζε ότι διέκρινε και χρώματα μέσα στο σκοτάδι . Υπήρχαν παντού μικρά μικρά φωτάκια συναρμοσμένα σε ομάδες σαν σμήνη από πυγολαμπίδες και διάφορες πολυσχιδής κλωστές αχνού φωτός να διατρέχουν τα πάντα . Δεν είχε δει ποτέ της πιο μαγευτικό και υπέροχο θέαμα . Κοίταξε κάτω και είδε ένα κορίτσι ακίνητο στο έδαφος με τα μαλλιά της γεμάτο χώματα και γρήγορα κατάλαβε ότι ήταν αυτή . Σήκωσε τα χέρια της αλλά δεν είδε χέρια να σηκώνονται . Προσπάθησε να κοιταχτεί αλλά δεν είδε σώμα . Αυτό που έβλεπε ήταν σαν σύννεφο ενέργειας αν  θα μπορούσε να το περιγράψει κάποιος έτσι. Κοίταξε προς την Ζαφιρ και την είδε να λάμπει ολόκληρη και δεσμίδες καθαρής ενέργειας να ξετυλίγονται από αυτήν και να διαπλέκονται με άλλα μικρά νήματα που υπήρχαν διασκορπισμένα στο χώρο . Είδε ότι αρκετά νήματα ήταν ενωμένα και  μαζί της .
- Βλέπεις ... Βλέπεις ; Δεν είναι υπέροχο ; Τώρα είσαι καθαρή ενέργεια αλλά πρέπει να προσπαθήσεις να συγκεντρωθείς σε μια ύπαρξη πάλι γιατί θα διαλυθείς . Μπορείς να πάρεις ότι μορφή θέλεις , αλλά θα σου είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθείς σε μία που δεν ξέρεις . Θυμήσου τον εαυτό σου , τα Χέρια σου το πρόσωπο σου τα μαλλιά σου . Η Βαρόνη άρχισε να θυμάται τον εαυτό της , το σχήμα της ,τον αέρα να φυσάει στο πρόσωπο της .Και άρχισε ξανά να νιώθει ότι πατάει στην γη και άρχισε να βλέπει  τα χέρια της . Ένιωθε ξανά συμπαγής . Δίπλα της κείτοταν νεκρό ,το παλιό της πλέον σώμα  .
- Τι μου συνέβει ; Είναι τόσο παράλογα όλα αυτά . Είπε η Βαρόνη καθώς ψηλαφούσε το πρόσωπο της
- Η Πεταλούδα βγήκε από το κουκούλι της , τώρα είσαι πραγματικά ελεύθερη, έχεις δυνατότητες που ούτε καν είχες ονειρευτεί. Ακόμα και η ίδια η αιώνια ζωή δεν είναι πλέον ένα άπιαστο όνειρο.. Αλλά χρειάζεσαι ενέργεια για να τα καταφέρεις όλα αυτά . Καθαρή ενέργεια . Οι καλύτερη πηγή σου είναι οι Άνθρωποι.
- Τι !!! θα πρέπει να σκοτώνω ανθρώπους για να ζήσω;  ρώτησε  σοκαρισμένη η Βαρόνη
- Ο Κτηνοτρόφος σκοτώνει τις αγελάδες που παράγουν γάλα ; Δεν χρειάζεται να σκοτώσεις κανέναν , αλλά με μεθοδικότητα και αποδοτικότητα να " Αρμέγεις" την ενέργεια από αυτούς . Κάθε Φαντασία , όνειρο , Πόνος , Δάκρυ , χαρά και λύπη  είναι ενέργεια . Μπορείς να διαπλέκεις και να διαπλέκεσαι στα νήματα της μοίρας τους και να κατευθύνεις τα πράγματα προς την μεγιστοποίηση του ενεργειακού σου κέρδους . Μπορείς να υφαίνεις τα δικά σου νήματα και σαν δίχτυ να τα πετάς στον Χρόνο . Μάθε να διακρίνεις τα κατάλληλα θηράματα. Μπορείς φυσικά να μπεις στον πειρασμό για την άμεση συλλογή της ζωτικής ενέργειας του θύματος σου , σκοτώνοντας τον άμεσα  , αλλά αυτό θα σε δηλητηριάσει αργά η γρήγορα και θα είναι το τέλος σου.Αυτά είχα να σου πω
- Εεεε, Περίμενε τι εννοείς ; Έχω χιλιάδες ερωτήσεις εγκλωβισμένες μέσα στο μυαλό μου  , που το κάνουν να σκάσει .
- Ωραία ακόμα μια ερώτηση πριν φύγω
Η Βαρόνη σκέφτηκε λίγο την ερώτηση της
- Πως παίρνω αυτήν την Ενέργεια ;
- Με τα χέρια, είπε η Μαντμαζέλ Ζαφιρ γελώντας και γύρισε από την αντίθετη πλευρά και άρχισε να περπατάει . Από πίσω της έτρεξε και  η Βαρόνη .
- Σταμάτα !!! Μην με αφήνεις εδώ
Αλλά η Μαντμαζέλ Ζαφιρ συνέχισε ακάθεκτη
- Ποια είσαι ; Γιατί τα έκανες αυτά ;
Η Μαντμαζέλ Ζαφιρ κοντοστάθηκε και γύρισε προς την πλευρά της Βαρόνης ,η οποία και αυτή αυτόματα σταμάτησε
- Μπορεί να είμαι η Καλή σου Νεράιδα που θέλει να σε βγάλει από την κόλαση της σάρκας. Ή Μπορεί να είμαι το ανώτατο αρπακτικό και να σε εκτρέφω για το επόμενο θήραμά μου  . Το είπε γουρλώνοντας τα μάτια της και με αργό απειλητικό τρόπο . Η εικόνα της έγινε τόσο τρομακτική που εκείνη την στιγμή κατάλαβε η Βαρόνη τη πραγματικά σημαίνει αρχέγονος τρόμος .Μη αντέχοντας άλλο αυτό το βλέμμα της Ζεφίρ , έκλεισε τα μάτια της για δευτερόλεπτα . Όταν τα άνοιξε η Μαντμαζέλ Ζαφιρ είχε εξαφανιστεί και είχε απομείνει μόνη της κλεισμένη μέσα στο νεκροταφείο . Ετρεξε προς την πλευρά του τοίχου από την οποία νόμιζε ότι είχαν μπει . Δεν είδε κανένα άνοιγμα . Άρχισε εκατοστό προς εκατοστό να ψηλαφίζει τον τοίχο και το έκανε αρκετή ώρα χωρίς επιτυχία. Έκατσε και σκέφτηκε λίγο , πως αφού αυτήν την στιγμή κατέχει ένα ενεργειακό  σώμα , ίσως να μπορούσε με κάποιο τρόπο να διαπεράσει τον τοίχο. Προσπάθησε σαν να ήθελε να βυθίσει το χέρι της μέσα στον τοίχο , αλλά δεν γινόταν τίποτα . Είχε αρχίσει να χαράζει ,και σκέφτηκε ότι θα ανοίξουν οι πύλες των Νεκροταφείων σε λίγο και θα φύγει μέσα από αυτές . Την ίδια στιγμή άκουσε μια σφυρίχτρα να ηχεί επίμονα από το σημείο που βρισκόταν το σώμα της . " Τι ηλίθια είμαι " σκέφτηκε " πως μπόρεσα να ξεχάσω για το πτώμα μου ". Κρύφτηκε σε ένα δέντρο εκεί κοντά και είδε το φύλακα να είναι δίπλα στο σώμα της και να σφυρίζει αδιάκοπα .Σύντομα ένας Έφιππος στρατιωτικός έφτασε καλπάζοντας κοντά στον φύλακα . Της φαίνεται ότι τον αναγνώρισε , τον είχε δει δυο τρεις φορές στο παλάτι.
- Τι έγινε ; Είπε ο Αξιωματικός στον φύλακα
- Μια κοπέλα ... Νεκρή είπε αλαφιασμένα  και έδειξε το νεκρό σώμα της Βαρόνης στον Αξιωματικό . Υπό άλλες συνθήκες πιθανώς να δούλευε τον φύλακα , λέγοντας του κάποια εξυπνάδα , όπως : " Βρήκες κάποιον νεκρό στο Νεκροταφείο ; Το παράξενο θα ήταν να έβρισκες κάποιον ζωντανό " . Αλλά αυτό που είδε του έκοψε την όρεξη για σαχλούς αστεϊσμούς.
- Θεέ μου την ξέρω αυτήν την κοπέλα , είπε στον φύλακα. Είναι μια Βαρόνη της συνοδείας της αυτοκράτειρας. Και πως να μην την ήξερε που από την πρώτη μέρα που την είδε μόνο αυτήν σκεφτόταν . Πως θα καταφέρει να την εντυπωσιάσει , να της κάνει καντάδα ή ρομαντικά στιχάκια . Βέβαια τόσο καιρό ήταν στον επιτελικό σχεδιασμό μέχρι να πάρει το κουράγιο να κάνει κάτι.
Ακούγοντας αυτήν την συζήτηση κατάλαβε η πρώην πλέον Βαρόνη ότι η προηγούμενη ζωή της είχε οριστικά τελειώσει . Τώρα δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει , ούτε καν ήξερε τι ήταν  πλέον . Διακριτικά έφυγε από το κοιμητήριο πριν μαζευτεί και άλλος κόσμος και δυσκολέψουν τα πράγματα  . Ακολούθησε έναν επαρχιακό δρόμο χωρίς να ξέρει που πήγαινε . Δεν ένιωθε κρύο , ούτε πείνα , ούτε κούραση . Μετά από πολλές ώρες πορείας μέσα στα χιόνια συνάντησε έναν νεαρό Άντρα πάνω σε ένα κάρο . Την ρώτησε αν ήθελε να την μεταφέρει κάπου και αυτή απλώς ανέβηκε . Ο νεαρός άρχισε να της μιλάει και να την ρωτάει διάφορα για αυτήν χωρίς να πέρνει και καμιά σαφή απάντηση . Όσο της μιλούσε αυτή έβλεπε λεπτές κλωστούλες ενέργειας να ξεπετάγονται από το σώμα του νεαρού . Έκανε ένα νεύμα σαν να της πιάσει και να παίξει μαζί τους , και τότε είδε πως μαζί με την κίνηση του χεριού της ,ακολουθούσαν και από αυτήν ,μικρες κλωστούλες ενέργειας που άρχισαν να πλέκονται με τις κλωστές του Νεαρού . Και τότε άρχισε να βλέπει και να ζει ταυτόχρονα πράγματα . Αυτή με τον Νεαρό να ζουν μαζί , να τις λέει τραγούδια ,να την αγαπάει, να την παρακαλάει να τον συγχωρέσει , να επιτίθεται σε έναν δούκα εξαιτίας της , και στο τέλος να πεθαίνει με κομμένο κεφάλι και με την τελευταία του ματιά  να την βλέπει μέσα στο πλήθος. Και ευθύς άρχισε να νιώθει  μέσα στο σώμα της ένα βαθύ αίσθημα ηδονής και ικανοποίησης , και να αισθάνεται τόσο  δυνατή , που άγγιζε την πλήρη έκσταση.
- Αυτό εννοούσες παλιόγρια ; Συλλογίστηκε καθώς έκλεινε τα μάτια της από απόλαυση . Δεν θα με βρεις τόσο εύκολο θύμα αυτήν την φορά ομως ,χαμογελόντας καθώς συνέχιζε της σκέψεις της . Ο Νεαρός με το κάρο κοιτούσε παράξενα τις εκφράσεις  της περιπλανόμενης γυναίκας , χωρίς να είχε την παραμικρή υποψία για τον ιστό που υφαινόταν γύρω του